• ÝzEdebiyat > Deneme > Ýliþkiler |
301
|
|
|
|
|
Aðlamazdým eskiden, aðlatamazdým derdim, derdim yokken… |
|
302
|
|
|
|
|
Kendi ihtiyaçlarý olduðunda seni kibarca içeri alanlar, sen aradýðýnda seni tek tuþla meþgule alýrlar. Tek "tuþ olan" nedense hep sen olursun. |
|
303
|
|
|
|
|
Soðuk bir "HOÞÇA KAL" ardýnda kalan, "GÜLE GÜLE" denmeyiþin çýðlýklarý... |
|
304
|
|
|
|
|
Üstün aklýna, yüreðindeki kocaman sevgiye raðmen sevdalarýn yarým kalmakta senin.
Çýkan dumanlara, boþa geçen, tekrarý olmayan, yiten zamanlara yazýk.. Savunmaya geçme kendini, ''ben öyle deðilim'' deme bana. Sen sus, birþey deme, sen söyleme...
|
|
305
|
|
306
|
|
|
|
|
Baþým dönüyor, aklýmý kaçýrdým sanki.
Nereye baksam sen,
Kokla beni, unutma çaresiz bakýþlarýmý.
Sen ne kadar çaresizsin, nasýl nefes alýyorsun? |
|
307
|
|
|
|
|
Çizgisiz beyaz kaðýtlarýmýn üzerine dökülen zehirli bir mürekkep lekesiydi sensizlik, gitgide bulanýklaþarak akardýn içime! Sensizlik, en kalabalýk yalnýzlýðýmdý benim, en frenlenemeyen, en þizofren yaným!
|
|
308
|
|
|
|
|
Yýllar önce Erol Amcam yazýlarýmýn bazýlarýný okuduðunda benden bir rica da bulunmuþtu. Hoþgörü ile ilgili bir yazý yazmamý istemiþti. Amcacýðým sanýrým biraz geç de olsa yaptým. Hoþgörü ile ilgili yazýmý sonunda tamamladým. Üstelik en özel can dostlarým olan sevgili anneciðim, babacýðým, biricik ablamýn hep yaþamlarýnda örnek olarak bana tanýttýklarý hoþgörünün sevinçlerininin tadýna yaþamýmda da bakmaya baþladým. Geçmiþimde bu günümde, þu anýmý paylaþan, geleceðimde tanýþacaðým tüm can dostlarým iyi ki varsýnýz. Ýz edebiyat yazarlarýna yeni katýlan Y. Aynur Öztürk’ ü size tanýtýrken can dostum olduðunu belirtmiþtim. Can dostlarýmýn yüreðimdeki, ruhumdaki yerini sizlere azýcýk da olsa anlatmak istedim. Bakmasýný görmesini bilirse. Kendinden kaçmazsa. Ýçten ve samimi olursa. Birey her an her yerde. Bir can dostla tanýþma þansýna sahiptir. Ýnsan yeter ki istesin. Karþýsýndaki bireyi olduðu gibi kabul etsin. Onda gördüðü güzellikleri. Onun kendisi için önemini. Ona hem sözleriyle hem de davranýþlarýyla hissettirsin. Gözlerden gelen anlayýþ kalbe ulaþtýðýnda ruhlar tanýþmaya baþlar. Ve o gözler artýk birbirini her gördüðünde iyi ki geldin iyi ki varsýn diyerek bakarlar.Benim için can dost: Yanýnda maskesiz olabildiðim. Yanýnda ruhumu çýplak býrakabildiðim.Kendimi ifade ettiðimde öncelikle kendi içseslerini susturup. Düþünce hatalarýndan hem kendilerini hem beni koruyup. Beni anlama niyetinde olan. Sorunuma çözüm bulmak yerine. Kendi sesimi, ruhumun sesini duymama destek olan. Kendimi tanýmama,anlamama kaynak olan. Kendi çözümümü kendimde bulmama rehber olan. Koþulsuzca sevildiðimi. Olduðum halimle hatalarýmla, yanlýþlarýmla kabul edildiðimi sezdiðim.Kendimi güvende, özgür, mutlu hissettiðim.Kendi oluþ anlarýný içlerinden geldiði zaman. Ýçlerinden geldiði þekilde benimle paylaþan. Zor zamanýmda yanýmda olan. Olamadýðý anlarda bile yanýmda olmayý istediðini bildiðim sezdiðim bireylerdir. Can dostlarým benim en büyük hazinemdir. Yaralarýmý gözlerinin önüne. Hatta yeri geldiðinde ayaklarýnýn altýna serdiðimde. Onlarý sevgiyle kucaklayan. Ne yaþarsan yaþa. Ne düþünürsen düþün. Ne hissedersen hisset. Ya da ne yapmazsan yapma. Sen benim için özel, önemli ve deðerlisin sözlerini. Bana ruhumda hissettiren bireylerdir. Yaralarýmýn üzerine basmamakla kalmaz. Sihirli parmaklarýnýn dokunuþlarýyla. Ýyileþmesini kolaylaþtýrýrlar. Ýçlerinden geldiði anlarda. Kendi yaralarýný benim avuçlarýma býrakýrlar. Þifa kadýnlar ve þifa adamlar sadece kendileri olarak. Olduklarý gibi sevildiklerini hissederek. Beraberce yaþam yolunda farklý merdivenlerde bir basamak yukarý çýkarlar. |
|
309
|
|
|
|
|
Hayatý hiç beklemediðiniz bir anda karþýlarsýnýz ve kaybedersiniz. Tuhaf olan þudur ki hayatýn tek gerçek anlarý buradadýr. |
|
310
|
|
|
|
|
Biten her söz yenisini doðuruyordu. Kan oluyordum, cinnet oluyordum, cinayet oluyordum, sonum oluyordum... Bahar kokuyordu göðüslerim, biten her aþktan sonra leþ kokuyordum, sonum oluyordum... |
|
311
|
|
312
|
|
|
|
|
Bir ismi kaldý aklýmda. Bir de bakýþlarýndaki yazgý. O bana yasaklý, ben onda saklý. Bir unutuþ cümlesinin baþ harfiydi ismi. Þimdi gül fýrtýnasý gönlümde; bir can yitiði…
|
|
313
|
|
|
|
|
Tek bir gece kaç geceye bedeldir yalnýzlýða ihanetin huzurunda… Sabahýn yaklaþan seslerine karýþan kahkahalarýmýzýn yansýmasý olsa gerek þimdi ayný yere dalýp giden bu anlamsýz gözler. |
|
314
|
|
|
|
|
“Yara en çok kanarken yakýþýr acýya...”* |
|
315
|
|
|
|
|
Evli erkekler! Bakýn size ne di’ce’m: Evlilikte mutluluðunuzu artýrarak devam ettirmenin sýrlarýný; eþinizin sizi ilk günki gibi büyük bir aþkla sevmesini saðlamanýn ve daha da önemlisi eþinizi mutlu etmenin yollarýný öðrenmek ister misiniz? |
|
316
|
|
|
|
|
Kaç kalp onardým bir piþmanlýk cümlesiyle.
Kaç piþmanlýk cümlesi, onardý kalbimi bilemezsiniz.
Onarmanýn ötesinde bir kalp inþa eder bir cümle
bazen, kýrdýðý gibi.
|
|
317
|
|
|
|
|
Bazý kapýlarýn zili veya tokmaðý yoktur. Ya da açýp kapamaya yarayan tutma kolu. Ýnsanýn ruh âlemini buna örnek olarak gösterebiliriz.
Herkes kendi yönetim merkezinin patronudur. Bunu derken maaþýmýzý veren kurumdan vs. bahsetmiyorum. Tamamen her çeþit duygumuzun örgütleþtiði, karar mekanizmamýzýn sürekli iþlediði kendimizden yola çýkýyorum. |
|
318
|
|
|
|
|
Ýnsanlarý anlamaya çalýþýrken, Ego ile Özbenlik devreye girer, tatlý bir münakaþa hatta yýllarýn hesaplaþmasý baþlar, sonunda ne olur dersiniz? |
|
319
|
|
|
|
|
ve gitmek zamanýnýn ertelenmiþ halidir susmak… |
|
320
|
|
|
|
|
Hayat bazen yaþamk istemediðimiz þeylerle karþýlaþtýrýr bizi, onlardan ders çýkarabilelim diye..Ben ne yapmasý gerektiðini çok iyi bilip yapamayanlardaným.Dilerim siz benim gibi olmazsýnýz.. |
|
Anasayfa
