Rüzgar boca etmiş şehre tüm nefretini / Güllelerden ağır yağmur damlaları düşmekte

Sen bana birazcık bekle dersin,o cümleyi kullandığın anda anlarım göğsümdeki stepne yüreği,benden önce bir sevda uğramıştır limanına ve izlerini taşır iskelen.Sen o izleri silmeye çalışırsın bense sana yardım etmeye.Kabul etmezsin yardım teklifimi,sen etmedikçe uzar gider bekletilmişliğim.

Bir isim geçer aramızdan;orta boylarda gözleri bana benzeyen,seni bana sürükleyen,devamını bende yaşadığın bir isim geçer gözlerime

Bir meleğin ayağı takılıp şehre düşer gökyüzünden;düşerken bulutlara tutunma çabası ve boncuk boncuk terleyişi...Aşk kokusu yayılır o terleyişte,buram buram kokusu girer penceremden içeri ve uyanmışlığım.İlk defa duyduğum o kokunun peşinden gidişim,yaklaştıkça ciğerlerimde bir bayram havası,bir solumuşluk.

Herkes artık sana benzemeye başlamış bu kentte / Bütün gözler beynime seni çağrıştırır

Görüyorsun işte hayat devam ediyor yar / Herkes bir koşuşturmanın peşinde

Bir tek uykumda sevemiyorum seni,gözümü açar açmaz resmini arıyorum yatağımda,önce alıp göğsüme basıyorum sonra sayısız buseler.Ayaklarım değiyor yere,iki ayağım birden;o an anlıyorum seni daha da sevebilmek daha da yaşatabilmek için hayata direnmişliğimi...Duvardaki saate takılıyor gözlerim;akrep kaçarken yelkovan kovalamakta,her altmış beş dakikada bir buluşmaları.O buluşmadaki hasretle sarılışları,akrebin başının yelkovanın

Adım ihanet olmuş artık anne / Koruyamamışım vurulup can veren hayallerimi

Herkesten gizli yaşadığımız bir aşk / Gözden,gönülden ve ömürden ırak /

Bir ses yükselir caddenin ortasından / Bir kıyamet,bir feryat figan /

Tenimde çiçek olurdu attığın cimdikler / Sözlerin ne kadar ağır ne kadar sert

Nasıl bir kuyuya düşmüşüm / Nasıl dolaşmışım bu ıssızlıkta /

Ansızın çeker silahını gece / Ve doğrultur ilk gördüğüne /

Bu gece yine sığmadın kelimelerime / Kabul etmedi cümlelerim adını /

Anneme çıkıyordu tüm sevdaların yokuşlu yolu,büyüdükçe unutuluyordu okşanan saçlar,öpülen alınlar ve sevdiğim herkes eteğini çekiştirip korkuyla arkasına saklandığım annem oluyordu aslında

Gidiyorum dediğimde gözlerindeki durğunluğun / Bilirim bir o kadar da ağlamışlığın var

Ne elim kağıda gider artık ne kaleme / Gece mi sanıyorsun beni korkutan

Karanlığın ortasında uçup gidenlerin bıraktığı tüm hatıraları bir köşeye toplar yakarsın.Sen yakarsın için erir,ısınman gerekirken daha bir üşüyüp titrer bedenin.O yaktıklarından gelen çıtırtıları dinleyip duvarlarında kocaman olan gölgenle kavga edersin.Bu kavgada hep dayak yemişliğin,gözünü açtığında is içindeki duvarlar ve o kırık kanadının acısı.

Eskiden bir kız çok severdi beni / Okulun kapısında hep karşılaştığım

Antalya'nın tam içindedir benim mapusluğum / Havaalanına on,terminale yirmi dakikadır mesafe