Önce bir kitap tutuşturdular elime
Ve dediler okudukça anlayacaksın konusunu
Vurulacaksın turnanın en uzakta ucanına
Sen bu kitapta son yaprak...
Bense bir kalem tuttum actım yuregımın sayfalarını
Evvel yazdım,sonra kazıyıp kanattım tırnaklarımla
Çizemediğim yarınlar yolunu kaybetmiş karanlıkta
Sen bu defterde son yaprak...
Ertesi gün basıldı resmim siyah-beyaz
Altında''seni unutmayacağız''kalın puntolarla
Tarihi sıradan bir on dört şubat
Sen bu gazetede son yaprak...
Esiyor rüzgarlar,gölgesinde serinlediğim bir gül ağacı
Bir kaç bidon suyum var ve ıslak toprağım
Dökülürken tek tek yere,var gücüyle asılıp kalmış bir tane
Sen;en kuytu dalımdaki son yaprak...
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
