Antalya'nın tam içindedir benim mapusluğum
Havaalanına on,terminale yirmi dakikadır mesafe
Candan öte,adam akıllı,mertçe kardeşlerim
Anadan,yardan,vatandan ayrı yolunu kaybedenler
Dikenli bir çemberin içinde kaybolmuşluğumuz
Bir telefon ucunda bekleyen hasretlik
Karanlığın çökmesini mumla bekleyen yürekler
Kimin ne olduğunun önemi yok bu bekleyişte
Biri git der,biri koşa koşa çabuk gel
Üstümde yeşilden bir fanila saçlarım dalgalanmaz
Tuz olur her yanım bu avluda cayır cayır yanar
Gelen giden ezer herkesi yetimmiş gibi ama
Yardan ayrı kalana doğan güneş sorulmaz
Bir gece yarısına saklarız solgun hayalleri
Ufacık bir balkonda gizli gizli oturup
Gökyüzünde dolaşan uçaklara bakarken
Sessiz sessiz ciğerlerimize yol alan duman
Yeri gelir birbirine hiç yetişmez kelimeler
Yeri gelir kefenlerimizin ölçüsünü biçeriz
Bu mapuslukta dostlardan gayrısı yalandır yalan
Bir pazartesi elimizde bavul,üstümüz sivil
Son kez bakışırız ve dağılırız bir bir
Mor güvercin edasında ürkek ve titrek
Kartal pençesi değmiş kadar haraptır ezilmişliğimiz
Böyle başlar böyle biter yüz elli sekizler
Yanımıza kalansa dostlarımız;bir de sevip sevilmişliğimiz...
