Sekreterim telefonla arandýðýmý söylediðinde ofisimin camýndan dýþarýsýný seyrediyordum.
“Kim arýyor” diye sorduðumda sekreterim “ kendisinin avukat olduðunu ,sizin onu tanýmadýðýnýzý söylüyor.” Dedi. Merak etmiþtim. “Gelsin” dedim.
Kapýdan ofisime giren kiþi gayet düzgün giyinmiþ takým elbiseli, 45 yaþlarýnda elinde bond tipi bir çanta vardý. “Merhaba “ dedi. “Merhaba ,þöyle buyurun” dedim.
Adam elimi sýkarken “Ben avukat Cahit” dedi. “Þöyle buyurun lütfen” Adam elindeki bond çantasýný önündeki sehpanýn üzerine itinayla koyarken bir yandan da etrafa göz gezdiriyordu.
Kýsa bir hoþ sohbetten sonra,”Afedersiniz,sizi tanýyormuyum?” diye sordum. Adam yüzündeki sevecen hafif bir gülümseme ile dikkatle yüzüme bakarken “Hayýr, ne siz beni tanýyorsunuz nede ben sizi tanýyorum .Birbirimizi ilk defa görüyoruz “dedi. “Bu görüþmemizi neye borçluyuz diye sorsam ?” dediðimde “Anlatacaðým ama nereden baþlýyacaðýma bir türlü karar veremiyorum” dedi. “Siz hele bir baþlayýnda arkasý gelir. Ama önce size ne ikram edebilirim?” “Soðuk olmýyan bir soda olursa sevinirim” dedi. Adam . Ceketinin ön düðmelerini açtý ,oturduðu koltuða iyice yerleþti. Bu arada da dikkatli bir þekilde beni süzüyordu. “Sizi dinliyorum” dedim.
“Evlimisiniz?” dedi. “Evet,ikide çocuðum var.Biri kýz biri oðlan” dedim. “Allah baðýþlasýn” dedi. “Cümlemizinkini” diye cevap verdim.
“Baþtan söylediðim gibi ben avukatým. Buraya müvekkilemin bir davasýyla ilgili olarak geldim” “Hayýrdýr,benimlemi ilgili yoksa þirketimizlemi ilgili” diye sordum. ”Sizinle,tamamen þahsýnýzla ilgi” dedi. Ýyice meraklanmýþtým “Þu olay ne ise þunu düzgün bir þekilde anlatýrmýsýnýz lütfen” dedim. Adam önündeki sehpanýn üzerinde duran bond çantayý açýp içinden birkaç evrak çýkardý.Arkasýna tekrar yaslandý ve anlatmýya baþladý.
“Benim müvekkilem þu anda Ýnegöl’de yaþýyor. Hali vaktide iyi. Oda sizin gibi evli ve Ýkisi oðlan biri kýz üç çocuk annesi.” “Allah baðýþlasýn,ama hala hiçbir þey anlamýþ deðilim” dedim. Sizden bir þey rica edebilirmiyim” dedi. “Buyurun” dedim. “Anlatacaklarýmý bitirinceye kadar buraya,odanýza hiç kimse girmezse çok daha iyi olur” dedi. Temelli þaþýrmýþtým. Gayriihtiyari “Olur” dedim . Bu arada sekreterim konuðumun istediði sodayý getirmiþti.Sekreterime ikinci talimatýma kadar odama kimseyi almamasýný, telefon baðlamamasýný söyledim.
Adam yüzünü tamamen bana döndürmüþ dikkatli dikkatli bana bakarken bende dirseklerimle masama dayanmýþ adama bakýyordum
“Anlatacaklarým belkide sizin hayatýnýzý kökten deðiþtirecek ama bunu yapmýya mecburum,mecburuz” dedi. Temelli meraklanmýþtým. Adam devam etti.
“Bir zamanlar bir aile varmýþ. Erkek öðretmen karýsý ise bir devlet dairesinde memur olarak çalýþýyorlarmýþ. Kadýn kendi ailesinin izni olmadan kocasýyla evlendiðinden kadýnýn ailesi kýzlarýn red etmiþler. Erkeðinde hayatda kimsesi yokmuþ. Bu ailenin bir yaþýnda bir kýzý varmýþ. Kadýn ikinci çocuðuna hamileymiþ. Doðumuna da az bir zaman varken bu ile kýzlarý ile birlikte Yalova’ ya tatile giderlerken Orhangazi’yi geçtikten sonra Yalova’ya yakýn bir yerde trafk kazasý geçiriyorlar. Baba vefat ediyor. Anne ve kýzý yaralý olarak kurtuluyor. Ama anne aðýr yaralý. Kadýn son bir gayretle “Annemi arayýn,telefonumda annem diye yazýlý” demiþ ve sonrada kendinden geçmiþ.”
Ben adamýn anlattýklarýn can kulaðý ile dinlerken nasýl olduysa kendimi bu olayýn içinde hissetmiye baþladým.. ”Eeeee… lütfen devam edin” dedim.
Adam tok bir sesle anlatmaya devam etti.“Aðýr yaralý kadýn yaralý kýzýyla birlikte hastaneye kaldýrýlýyor. Doktorlar kadýnýn karnýndaki çocuðu almýya karar veriyorlar.Alýyorlar. Nur topu gibi bir oðlan. Bu arada saðlýk görevlileri yaralý kadýnýn tefonundan annesini arýyorlar. Anne baþtan benim böyle bir kýzým yok falan demiþsede dayanamýyor “geliyorum” diyor. Kadýn çok geçmeden hastanede vefat ediyor.Fazla uzatmýyalým, anneanne kendi ailesine hiç haber vermeden cenazeleri Yalova’da defnedip ,bir yaþýndaki yeni gördüðü kýz torunu ile yeni doðmuþ erkek torununu alýyor, yazlýklarýna götürüyor. Amacý burada kocasýnýn haberi olmadan bu iþe daha sonra bir çare bulmak. Yazlýktaki evin bakýcýsý karý koca kýsa bir müddet kimsenin haberi olmadan bu iki yavruya bakýyorlar. Bir müddet sonra Anneanne geri dönüyor. Çocuklarýn ikisinide alýp Bursa’ya Çocuk Esirgeme Kurumu’na gidiyor. Kurum yetkililerine olanlarý anlatýyor.Bu çocuklarý buraya býrakmak istediðini , çocuklarý evlatlýkta verebileceklerini söylüyor. Gerekli iþlemlerin ardýndan kadýn çocuklarý iyi bir yere emanet ettiði için sözde içi rahat evine dönüyor.
Sizde bilirsinizki çocuklarý olmýyan aileler çocuk almak için Çocuk Esirgeme Kurumu’na müracaat ederler. Bunlar da belli bir sýraya sokulur.Kurum elemanlarýnýn sýký denetimi ve incelemelerinden sonrada evlat isteyen ailelere önce bir yýllýk geçici olarak çocuklar verilir. Bu bir yýl içinde kurumun yaptýðý soruþma ve araþtýrmalardan sonra eðer aile çocuða iyi bir yuva verebileceði,çocuða bakabileceði kurum yetkilileri tarafýndan okeylenirse çocuk mahkeme kararý ile o ailenin üzerine nufusta geçiriliyor.

Zamaný gelince mahkeme çocuklarýn kuruma býrakýlan ailelerinin adreslerine çocuklarýn evlatlýk verileceði davanýn görüþüleceði tarihi belirten davet yazýsýný teblið için gönderiyor ama üç defada yazý “Aranan kiþi veya kiþiler belirtilen adreste bulanamdý,tanýnmýyor” diye geri geliyor. Bunun üzerine mahkeme kurum yetkililerinin de onayýyla re’sen çocuklarý evlatlýk alacak olan ailelerin üzerine geçirilmesine karar veriyor.Genelliklede bu çocuklarýn isimleri deðiþtiriliyor. Olayýmýzda da böyle oluyor. Oðlaný Bursa’dan hali vakti iyi bir aile, kýzýda Gemlik’ten orta halli bir aile evlatlýk olarak alýyorlar. Daha sonra oðlaný alan aile ileride bir sorun çýkmamasý için o çevreden uzaklaþmak istiyor ve Ýstanbul’a taþýnýyor. Kýzý evlatlýk olarak aile de bir müddet sonra onlarda ayný nedenlerle Erdek’e taþýnýyorlar.”
Adam anlattýkça kendimi olayýn tam ortasýnda hissetmiye baþladým. Gayri ihtiyari ayaða kalkýp, sol elim belimde sað elimle aðzýmý tutarak odanýn içinde dolaþýyordum. Camýn önünde durdum.Dýþarýsýný seyretmiye baþladým. Elim ayaðým uyuþmýya,beynim karýncalanmaya baþladý.
Anlatan adama “Bu erkek çocuk benmiyim?” Diye soracaðým ama cesaret edemiyorum.
“Lütfen otururmusunuz” dedi. “Siz devam edin.Bensizi dinliyorum” dedim.
Trafik kazasýnda vefat eden erkeðin kimsesi olmadýðýný söylemiþtim. Hastanede doðumdan sonra vefat eden kadýn ise kendi ailesinin tek kýz çocuðu imiþ. Ailesinin de hali vakti oldukça yerinde imiþ.
Bir inat uðruna hem kendilerini mahvetmiþler hemde çocuklarý. Anneanne kocasýna hiçbir zaman olanlardan bahsetmemiþ. Ýlk önce Anneanne ,kýsa bir süre sonrada kocasý vefat ediyor. Ha bu arada kýz okuyor o da babasý gibi öðretmen oluyor.Kendi gibi bir öðretmenle evleniyor. Mutlullar. Oðlan da iyi bir tahsil görüyor. Bir müddet Ýngiltere’de bir þirketin en üst kademesinde bir yerde görev alýyor. Daha sonrada bu þirketin Türkiye deki yeni açýlan bürosunda yönetici olarak görev alýyor.”
(Devam edecek)

Mustafa Arif Razgartlý