canýmý yakan tüm güller kanýmýn rengiyle açar
fecrin alevden ýþýklarý yüreðimin duvarýný yalar
içimde birikir kül duman gözlerim yaþ dolar
aðlama deme bana yar sevmek beni parçalar
öyle yalnýzlýk ki bu gözyaþlarý kurur nehirlerin
kum üzerinde iskelete benzerken sandallar
sana ulaþmak baþka bir zamana kalýr ey yar

baharý göremeyen sonbahara razýdýr unutma
yapraklarýn döküldüðü anlarda gel bari bana
üstümü örtmeden beyaz güvercin gibi karlar
göçmen kuþlar gitmeden yalnýzlýk avlusundan
ne olur yar omzuma konsun o beyaz yüzün
saçlarýn deðsin hiç taranmamýþ gönül telime
son kez sýcaklýðýný alarak gireyim mezara
belki bir kez daha sýmsýcak bir canla ve baþla
sarýlamam sana üstümü örterken topraklar

aþkýnýn þulesidir alevden o bakýþlarýn ey yar
canýmý yakarken gözlerin bir daha bana bak
bakýþlarýndan bakýþlarýma aksýn kýzgýn lavlar
içimde biriksin kül duman yangýn yangýn var
ateþin beni yakarken öpeyim seni durmadan
son defa sýcaklýðýný alarak gireyim mezara
sana ulaþmak baþka zamana kalmadan yar