bize gereken bir gün
yedisinden harman
saçın karası
sakalın kızılından
bir tükürsen güneşe
kuruyacak kadar çabuk geçen
daha her şey sıfırken doğan
yüzünü kıbleye dönmeden
biten


masal çocuğun kirpik ucunda, sıtmalı bir yağmurun coğrafyasında, bıraktık avazımızı soluk bir süsenin kalbine, hazla salınmaz başaklar, ışıkları yaktım söndürüyorlar, ışıkları kışa hazırlıyor bizi, gözlerimizde meneviş ölüsü…


İyesiz oğlan çocukları
sahipsiz naylon top peşinde
hayal istiyorlar kuracak
kâğıttan
samandan
taştan
gözleri
ki kaçak
kızlar sığınacak kanat
arayacak kadar kırılgan
bir o kadar kast edip hayatlarına
boyunlarına dolayacakları ipin
bir üstündeler
bir altında
ama mutlaka tüm çocuklar
tek ayağı kırık bir sehpada


biz öznesiydik mavinin derinliğini severdik, güneşin gölgesinde beklerdik yağmuru mora tutkunduk giyinirken, her şey yerinde güzeldi çünkü, mısır tarlasında püsküllü gelin, fırat’ın sırlı aynası, atların yelesine tutunan özgür çocuklardık ağlamadan ,kaybolmadan suya düşmeden önce /’ bizi anlayan yok su gibi yalın, ateşteki kül gibi kıstırılmış bir yeşillik düşlerimizde


bize gereken bir gün
onlara üşümeyecekleri
bir hayat örmen için
İyesiz
tamlamasız
aidiyetleri olmayan
dudakların arasından gülümsesin diye
çikolatadan çürük her diş
gülümsesin diye sadece güzel havalardan


haydi şimdi bir patikadan yürüyüp geçelim, büyütelim adımlarımızı tüm nehirler çoğalsın kümelenelim kalbimize doğru, ben sen, ötekiler dirilsin sarı tepecikteki tarla kuşları/’bir kurşun ne ister ki kuşlardan’….


şimdi
haydi şimdi
iyesiz çocuklar yapalım
kızlı oğlanlı
düşsünler diye düşlere
“kral çıplak” diye bağırmayacak kadar akıllı olsunlar
çıplak da olsa
kralın kral olduğunu,
kral olduğunu sananın
devrilmesi gerektiğini bilsinler

ruhum ağrıdı evet, onlar eşkiya İskoç çayırındaki rüzgâra, sınırları parçala fırtına olalım, yüzyıllık uykularını uyandıralım nehirlerin / nefes al, nefes ver ağzıma


bize gereken bir gün
o,
bugün
gir koynuma
dünyayı yerinden oynatacak
kocaman bir isyan başlatmak için





lacivertiğnedenlik-chaotica