biz paramparça hayalden
bir kompozisyon kurduk
rüzgâr sallanıyordu sarhoş zamanda
sahte gözyaşlarından
kapatıyorduk perdeleri




ah bu şehir
geceleri düşsüz dolaşır
kirli sarı ampullerin altında
kırmızı ruganlı
bir kız çocuğu geçer aklımdan
açıyor muyuz ellerimizi duaya
o nefes ki ateş yağardı gökyüzünden
yüksek binaların kapılarına




ne çok sahaf var
köşelerinde tozlu hikayeler dururdu
ben bir romanın ortasında kilitli
yıpranmış sayfaları çevirdim
biri kopardı
herhangi şeyler arasına




o eski yazıtlar
gazeteden geçen punto haberler
biz oturup okuduk
gümüş bir dal kırıldı
kurumuştu o yaz
kabukağacı öpünce
bir fahişenin dudağı kanadı
biz geride kaldık
yalnızdık
hikayelerde