Serumu çýkartan hemþirenin arkasýndan gülümseyerek günaydýn dileyen Sevþan, harika bir güne baþlýyor gibi koltuðunda gerindi. Hemþire de daha çok ortaya söylüyormuþ gibi metalik bir sesle günaydýn, diyerek karþýlýk verdi. Odadakilerden birkaçý inildeyerek karþýlýk verdi. Orospu çucuklarý, diye mýrýldanarak selamladým odadakileri. Hemþire elindeki serum torbasý ve hortumunu çok önemli bir þey taþýyormuþ gibi titizlikle parmak uçlarýnda tuttu. Küfrüme kayýtsýz kaldý. Kýrýtarak ve terliklerini yere sürterek odadan çýktý.

“Hemþirelere oldum olasý gýcýk oluyorum.” dedim.

“Neden? Güzel kadýndý.”

“Siktirsin... her boku biliyorlar.”

“Tersinden mi kalktýn.”

“Uyumadým, gece Muazzez buradaydý.”

Sustu. Gözlerini önce kaçýrdý sonra dýþarý baktý. Ara ara omuzlarý sarsýlýyordu. Aðlýyor olmasýný umursamadým; benim söylediðim sözlerle bir ilgisi olamazdý. Ona göre Muazzez hayal ürünüydü. Birilerinin aðlamalarý kolay kolay umurumda olmuyor. Fakat ne zaman ki o gözyaþlarýna sebep olduðumu farketsem, iþte o an kendimi çýldýrasýya çaresiz hissediyorum. Sanki birisi ellerimi ve ayaklarýmý kýpýrdamayacak þekilde sabitlemiþ gibi nefessiz kalýyorum. Neden aðladýðýný sorup sormamayý düþündüm ama içimden bir ses sormamamý, çünkü altýndan benimle ilgili bir þeyin çýkacaðýný söyledi. Sormadým. Yüzünü görmeyeceðim þekilde dönerek odadan çýktý.

Doðrulmaya çalýþtým. Ellerimle yataða bastýrarak gövdemi doðrultup ayaklarýmý yataktan salladým. Tansiyonum düþtü. Biraz daha oturup yataktan kalktým. Kapýdan çýkmak üzreyken içeri giren doktor hemþire ve hasta bakýcýyla gözgöze geldik. Sevþan arkalarýndaydý. Yataða yatmamýn uygun olacaðýný söyledi doktor. Çiþimi yataða yapmamýn çok da uygun olmayacaðýný söyledim. Sevþan ve hasta bakýcýnýn nezaretinde tuvalete gittim.

Geri döndüðümde odada diðer hastalarla ilgileniyorlardý. Beni görünce elindeki sekreterliði ilgilendiði hastanýn yataðýnýn ayakucuna býraktý. Bana döndü.

“Chao Bey, sizi bir de psikiyatri servisindeki arkadaþýmýn görmesini istiyorum. Bizimle iþiniz kalmadý, kendisiyle görüþtük. Sizi bekliyor. Sevþan Haným'da sizinle gelecek.”

Cümleler, bu görüþmeyi yapma konusunda zorlayýcý olduðu kadar kibardý da. Psikiyatrlarla görüþmeyi sevmiyordum. Yüzlerindeki nötr ifadede rahatsýz edici bir yan vardý. Beni okuyanlarýn yüz ifadelerini görmüyordum. Bu yüzden onlara anlatmak çoðu zaman daha kolaydý. Ýster istemez peki, dedim. Sevþan gülümsedi ve gözünün altýnda kalan son yaþ damlasýný sildi. Elinde elbiselerimin bulunduðu poþedi bana uzattý. Odadan çýktýlar. Diðer hastalarýn yanýnda giyinirken Sevþan odaya geri girdi. Vücudumdaki dayak izlerini saklamaya çalýþtým. Gözlerini üzerimden almýyordu. Utandým. Hýzla giyindim. Odaya ve yataða bir þey unutup unutmadýðýmý kontrol etmek için göz attým. Beyaz örtünün üzerinde kývrýlmýþ beyaz bir kurt duruyordu. Onu aldým ve aðzýma attým. Diþlerimin arasýnda ezdim ve yuttum. Muazzez'in Soft'undan bir parçanýn kanýma karýþtýðý hissi beni Muazzez'e yaklaþtýrdý. Sevþan ne yaptýðýmý anlamadan baktý. Odadan çýktýk.

* * *

Muazzez'i anlattým. Ýçki tükettiðimi, Muazzez'i, çocukluðumu, Muazzez'i, çok tercih edilmeyen bir yazar olduðumu, Muazzez'i, bazen ölmek istediðimi ama Muazzez için hayatta kaldýðýmý, Muazzez'le birlikte iyi bir þair olduðumu düþündüðümüzü...

“En çok ne zamanlar karþýlaþýyorsun Muazzez'le?”

“Ne demek bu?”

“Yani en çok ne zamanlar görüþüyorsunuz?”

“Hayýr hayýr... bu deðil.”

“...”

“Muazzez gerçek. Buradan daha gerçek...” Baðýrýyordum. Hasta bakýcýlar, hemþire ve kapýda bekleyen Sevþan odaya girdi. Bana bir iðne yapýldý. Kollarýma girdiler. Sevþan'la gözgöze geldiðimizde ona orospu diye baðýracak gücüm halâ vardý. Gözlerini sildi.