Düşler Ülkesi’nin kayığı, sisli bir nehrin kıyısında bekliyor,
Sislerin arasından geçip sonsuzluğa ulaşmak istiyor,
Bizi de bekle, bizi de al ne olur, diyoruz, el sallıyoruz,
Küreklerin çatlaklarından yaralanmış parmaklarıyla,
İşaret ediyor, gelin diye ve biz koşuyoruz, koşuyoruz...
Kayık eskimiş, onarmak için birleşiyoruz, birleşiyoruz...
Kayıkçının yaralarını sarıyoruz, kayığı da tamir ediyoruz,
Yolculuğa hazırlanıyoruz, geride kalıyor anılar,
Güzel olanları fotoğraflarda kalır, hatırlanır,
Kayıkçı da hatırlar rüyalarını, düşlerine sarılır yeniden,
Bırakır geçmişin karanlıklarını, uyandırır sevdâlıları,
Düşler Ülkesi’ne Yolculuk başlar, kayık usulca ilerler,
Sürüklenir rüzgârla, Aşk’a yaklaşır, yaklaştıkça...
Yaklaştıkça, yaklaşır yeniden, Aşk’ı arar, arar,
Kürekleri bırakmaz kayıkçı, sabırla düşler.
Düşler Ülkesi’nin Kayığı, sürüklenir,
Sürüklenir mavi’nin derinlerine, Kayıkçı uyanır,
Uyandıkça uyanır, uyanır hislerimiz!

Mustafa Kemal İzgi