deli şehrin göçmen gözlü güzeli
özgürlük için kanat çırpmayınca bir kuş
rüzgar gökyüzüne uzatmaz elini
bu şiir özgür mavi kuşlarla
kanat çırpan kızadır

en çok ismindeki
“ h” harfini seviyorum
çünkü; eski hancıdır
içindeki sessiz yolcuya
bil ki kanatlarından daha yakındır

“L” harfi hem gülümseten
Hem de üzen beni
el gibi duran esmer baykuştur
iskele desem değil çatılarda hiç değil
çocukluğunun üç harflik yalı babası
gençliğinin sonundaki hiçlik öyküsüdür

inanki şu “z” harfi
düz bildiğin yolda karşına çıkan
iki dönemeçtir... keskin mi keskin
aşk bildiğin ikisinin arasında
kalan gizli yamaçtır...

“e” daha dişidir “a” dan
endülüslü masum bakiredir
akdeniz’in münzevi sevgililer adasında
tek başına yaşayan kutsal tanrıça ki
yüreği yeryüzünün sekizinci harikasıdır
“a” antakyalı çakırkeyfin tekidir
amsterdam’da bir ırmakta yaşar
kuzeyin kıyı meyhanesinde
raks eden sarışın kadındır

çığlıklar kentinin göçmen gözlü güzeli
sen gökyüzüne rüzgarın emanetisin
tüyü çıkmamış kuş yavrusu bile
uçabilmek için
kanatlarını geri çekmez
yuvasının uçurumundan
özgürlük için kanat çırpmayınca bir kuş
rüzgar gökyüzüne uzatmaz elini