kalpten kalbe en uzun yol
sevgi kuşlarının göç yoludur
bir başına uçmak için
güçlü kanatları olmalı insanın
gece mavisi gemiler geçiyor
ambarı seneler yüklü
pembe güverteli gemiler
parkta sonbaharı süpürüyor
ürkek hüzün güvercinleri
bir midye kabuğuna dokunsam
kumsala serpiliyor sencil dizeler
beni öteki yapan romantik sesin
ah rebecca sen mevsimin eserisin
şimdi yalnızlığımın tam üstünde
güneyden uçuyor göçmen kuşlar
akşamüstü çığlıklar duyarsan
gece yarısı ardıç kuşları
sabaha karşı incir kuşları
gökyüzüne çağıran seni
sen de çağır büyücü rüzgarını
çırp cesurca melek kanatlarını
yükselince kuş bakışı olsun yeryüzü
anıların çocukluğuna değin küçülsün
yorgun düşme tutulma yağmura
gün geçsin konduğun yer
simya denizine dökülen nehrin
özgürlük deltası olsun
o sulardan sen bir daha göçene kadar
kalpten kalbe en kısa yol aşk olsun
ah rebecca üflenen ruhun sevgilisisin...