çok uzak yoldan geldim çok uzak
takıldım kuyruklu mavi yıldızın peşine
gökkuşağı yangını meteor yağmuru
öyle diyorsunuz ya dilek tutulmasında
çok uzak yoldan geldim rebecca

düş geçirmez imgeler alemindenim
gece olur rüyâlar kara deliğe girince
barbar yaratıklar yok eder onları
iki yıldız birbirine yaklaştığında
ve sarmaşık iki evren
kozmik manzarada delileşir benliğim
biz öyle diyoruz göz yanılgısıdır aslında
çok uzak diyarlardan geldim rebecca

gözyaşı iriliğinde yağmur tanesine
tutunarak indim, yeryüzünün sessizliğine
suçlusuyum rüyâda seni görmenin
ve seni öpmenin isimsiz firârisi
ülkesinden sonsuza kadar kovulmuş biri olarak
Çok uzak yoldan geldim rebecca

geronimonun kabilesinde aradım seni
amazon ormanları’nın en yeşilinde
himalayaların karanlık mağaralarına
firavun ülkesinin vahalarında,
damlası olmayan su kuyularının
kuzey kıyılarının buzullarına kadar
asya’nın kartal yuvalarında aradım
arafatta terlediğim arafta kaldığım
çok uzak yoldan geldim rebecca

okyanusların derin diplerinde
gemilerin dönmediği limanlarında Akdeniz’in
batık gemilerin yosunlu anforalarında
haşin ırmakların azgın debisinde
durgun suların girdaplarında aradım
sığındım antik kentlerin sunaklarına
çok uzak yoldan geldim rebecca

yüzümde ışık yılı çizgileri
gözlerimde
oluşmamış bir yıldızın parıltısıyla baktım
ay ışığını toprağa serdim, güneşi geceye
kâhinler avuç içlerime baktı da
anadolunun bozkırında
kanadı kırık rüzgârdın
sis kentinin doğusunda buldum seni
Çok uzak yoldan geldim rebecca

aklım apaçilerin saçları kadar tütsülü
dudaklarım kalahari çölü kadar kurak
her dilin, dilime yamadığı tutkunun sözcükleri
Biraz utangaç, deli ama başka bir yerli
aya gugeyolin nihi
quechua ganta munani
Yani seni seviyorum diyebilmek için
çok uzak yoldan geldim rebecca

sen nefesiyle yedi iklim yaratan
nur kentinin iki harikasından biri
gökkuşağının başladığı yerden
hayâllerin özgür olduğu bir başka diyâra
gönder beni ! Ya göktaşı olayım
ya da küçük yüreğinin gizli bahçesine
al beni ! Dünyalı kalayım
yorgunum çok uzak yoldan geldim rebecca