kasabıyla yaşayan bir kuzuyum. bana bıçak sırtında yaşam sunuyor. ve diyor ki sana bu dünyada ne bıçaklar gösterdim, ne satırlar hediye ettim. hala seni sevmediğimi mi söylüyorsun. ulan senin sevgin dağda biten ota benzer, senin bir emeğin var mı bana onu söyle. benim gibi bir kuzuya satır tutmuş ellerinle ne verebilirsin ki! kimin kanını bana şarap diye yutturabilirsin ki! kasabıyla yaşayan bir kuzuyum. o kasaplığıyla övünüyor bana, ben de kuzu kuzu dinliyorum. benim için üzüldüğünü söylüyor. ulan ölümüm senin için bayramdır, seyrandır. hayattan tat alman hep bana bağlıdır. kötü biri olduğumu söyleyenlerin hepsi sahip olduğum iyi niyetlerimin katilleriydi. ve sen de onlardan birisin. sen benim katilimsin. sevgin bile bıçak yarası.
insanlar neden kendilerinden bu kadar nefret ediyor. bir başkasının sevgisi aracılığıyla kendisiyle barışmak istiyor. ben bir ot ile bile yaşam bulurken, neden eli bıçaklı birisiyle mutlu olayım. ben bir kuzuyum; koyun değilim. o kadar saf değilim. bir kasaptan merhamet dilenecek kadar postu germedim henüz. bu kadar mı ucuzum sence. masraf etmemek için beni yemek istiyorsun. beni bıçak sırtında yaşatıyorsun. bıçağın ışıltısını gösterip, beni ışıltılı bir dünyada yaşattığını söylüyorsun.
senin gülüşün çöl sıcağındaki akrebe benzer. kimi zehirleyip geldin onu söyle. nedir seni bu kadar mutlu eden. ego torbanı kimlerin kalp kırıklarıyla doldurdun, söyle.
ben bir kuzuyum, bembeyaz; tıpkı senin dişlerin kadar. senin pençelerin bana şiirler, masallar, romanlar yazar mı? hangi cümlenin altını çizeyim ki o zaman.
kaleler, surlar, setler dönemi kapandı. artık insanların birbirlerine karşı duvar örme dönemi başladı. korunmak için, uzaklaşmak için. sen de benden uzak dur artık. bak aramızdaki duvar çine dayandı.
iyiliğe, güzelliğe, iyi niyete yenilebilirim. ama yok böyle biri. herkes kötülükte güçlü. kötülük karşısında da eğilmem, havlu atmam. sana yenilmem.