Ne anlatayım…
Bir sağanak halinde üzerime dökülen,
Bu umutsuzlukların,
Bu yenilgilerin,
Bu aldanışların,
Bu kaybedişlerin,
Bu terk edilişlerin içinde
Gözümü açıp da ne anlatayım?

İlk kez çiçek açacakken,
Koparılan bir dal olduğumu mu,
Sevip, sevilmek isterken,
Sahra kadar ıssız,
Everest kadar yalnız kaldığımı mı,
Çaresizce savrulup da,
Tutunamadığım nice kol olduğunu mu,
Huzurlu uykularımın yerini alan,
Kabuslarımı mı anlatayım?

Söyle bana ne anlatayım…
Senin beni sevebilmek gayreti göstermeyişini mi,
Gür bir ormanken,
Kesile kesile tek bir fidan kaldığımı mı,
Beni bu hayata bağlayan tek umudun,
Bir ihtimal olduğunu mu anlatayım ?
Hala küçük bir çocuğum,
Gidersen ağlarım, sızlarım, kızarım, üzülürüm, paramparça olurum,
Sana küçük bir çocuğun annesine bağlı olduğu kadar bağlı olduğumu mu,
Gidersen öksüz kalacağımı mı anlatayım?

Anlat diyorsun, sevdiğim
Sana ne anlatayım?
Sen bunların hepsini zaten biliyorsun.
Biliyorsun, yalnızım.
Biliyorsun, çaresizim ve sen benim çaremsin.
Biliyorsun, gidersen bu şehirde sönük bir yıldız kayacak,
Biliyorsun,gidersen o yıldızın bir mezarı bile olmayacak.
Biliyorsun sevdiğim benim şu evrende yüreğimden başka hiçbir şeyimin olmadığını
Biliyorsun her şeyimin sen olduğunu.
Gidersen, artık olmayacağımı biliyorsun sevdiğim.
Sana ne anlatabilirim…