Þehirler küskün
Daðlarýn baþý dumanlý
Sýr, üç yapraklý yoncada(!)

Bitecek mi
Bitmeyecek mi bu kargaþa telaþýyla
Koparýyorum yoncanýn ilk yapraðýný
Adý kötülüktü, gitti(!)
Ýkincisi düþmanlýktý, bitti(!)
Üçüncüsü savaþtý!..
Deseler o da bitti
Ama, hala koparamadým son yapraðý!..

Kimseye belli etmesem de
Ýçten içe yanýyorum
Yaðmuru iteleyip, yaþýný akýtan gözüme...

Ya gelmezse Tanrý’dan bir yardým
Ne yaparým!
Korku içinde, tereddütle bekliyorum...

"Hainler, hýrsýzlar, acýmasýzlar
Yiyiciler, hep banacýlar çoðalýr da
Tüketirlerse ülkemin zenginliklerini
Taþýný, topraðýný çöle çevirirse
Tarlama atýlan zehirli tohum memleketimin
Zoraki uçuþlarý baþlarsa göçmen kuþlarýn
Mezardaki fidanlarýn kemikleri sýzlarsa
Evlerinde, sönük ocaklý analar-babalar
Bacýlar-eþler-çocuklar-yavuklular
Kahrýndan, yas tutmaktan
Yatak-yorgan hasta olursa..."

Bunlarý düþündükçe canlý canlý ölüyorum ben!..

Elimde bir terazi, tartýyorum doðrularý-yanlýþlarý
Birbirini götürüyor artýlar, eksiler
Hayatýn gözleri dolu dolu ama
Israrla büyüyor, bitmiyor kargaþa
Ve hiçbir þey olmamýþ gibi
Kaldýðý yerden sürüyor yaþam!..

Ne zaman parçalandý
Ne zaman un ufak oldu bu hayatýn taþlarý
Bilmem ki!..


Rukiye Çelik/ANKARA
19 Haziran 2016