Püskürdü yanardaðlar, sardý göðü duman
Kalbinde hançer, teninde ölümün sýcak eli
Göðsünün tam ortasýndan vuruldu Gazze...
Kaderlerin üstüne yýkýldý dünler, bugünler, yarýnlar
Hayat durdu, koca þehrin göbeðinde aðlýyor ölüm
Açlýðýn, sefaletin gözlerinde kurþuni yaþlar
Duvarlarýnda kan kýrmýzýsý masumiyet!...

Vuruldu kadýnlar, çocuklar, gençlik yere serildi
Kulaklarý deldi geçti acý sesler
Sokaklar zindan, evlerde feryat-figan
Ölümler çoðaldý, Ýsrail alkýþlandý
Aralýk kapýlarýndan beslendi durdu
Vurdu da vurdu, hayat yerle bir
Filistin’i yok etmeye yeminliydi
Amerika’nýn kanatlarýnda düþman...

Sözler bombalandý, diller susturuldu
Ölüm göðe týrmandý, gök kapkaraydý
Yýldýzlar yere döküldü, paramparçaydý hayatlar
Mavi yolculuk son buldu, toprak aðlayýp durdu
Zulüm yaðdý bütün yollarýna Gazze’nin
Sabahý göremedi bebeðini emziren anneler
Emanet edip gittiler acýlarýný geride kalanlara...

Çýplaklýðýný giyindi keder
Anneler de çýkýnca ölüm yolculuðuna
Gün karardý, acý büyüdü, zulmün koynunda
Gençliðin duvarlarý yýkýldý
Ölüm döþendi kapý önlerine
Gazze’nin bütün kandilleri söndü
Anneler doðuramadýðý bebekleriyle gömüldü
Toprak çok soðuktu ve kan kokuyordu
Ve ölüm onlar için iki kiþilikti
Gazze’de anneler tek bedende iki kiþilik öldü...


Rukiye Çelik
5 Mart 2024