HAYATIN ÇIÐLIÐI

Birilerinin çýðlýðýný duyabilmeli, bir çaðrýya kulak vermeli tam zamanýnda. Gözler buðulanýr bazen þefkat yaþlarýyla. Mavi ile yeþili kucaklar yayla ve deniz, mavi ile yeþil kardeþtir. Bir yanda Karadeniz, öbür yanda Akdeniz… Bazen bir ýslýk duyarýz ötelerden; çiçekten, böcekten, kelebekten, gökten, nehirden yahut candan bir yürekten. Ýç çekilerek edilen dua ve göðe kalkan eller yaðmurla bereketlenir kuþluk vakti. Bereketin neþesidir yaðmur damlalarý. Muhtaç bir can’ýn çýðlýðýdýr bir çaðrý, kim bilir ilâcý bizizdir. Bir’iz, beraber’iz yardým eli uzatýrken. Ýz tutan yürekler iyiliðe bulanýr. Eller iyilikle kýnalanýrken topraða boyanýr ömür.
Hayatýn nöbetinde beklerken refakatçisi oluruz çaresizlerin. Ýþini aþkla yaparcasýna aþka dolanýr kelimeler. Minarede okunan ezanýn nidasý d/okunur kulaða, sevgi d’okursanýz ok misali fýrlar rayýndan edebiyatýn d(ok)unuþu. Her nefesi son nefesimizmiþ gibi hissedip kýymetini bilmeli insan. Gözlerin zekâtý verilmeli doðadan, ellerin emeði verilmeli helâlden yana. Muhabbete ve dostluða açýlmalý kalp anahtarý. Allah’a teslim olan dualar, gözyaþlarý unutulan bir canlýya aksetsin þimdi. Sevme nöbetine tutulmalýyýz biraz da. Ýdrak edebilme bilinciyle yaþamalý iyiliðe dair ne varsa. El ele uzansýn iyilik kervanýmýz. Hüznün avýnda gönül avcýsýný tembihlemeli. Alâmetleri çoðalan âlim insanlar misali, dua nöbetine geçelim. Bir çýðlýkta yol alalým çaðrýsal hisle. Hisli yollarda, hissiyatta dem bulalým tek nefeste.