Öðrencilik Karalamalarým (Meltem Var Oðlu Özdemir)

1

Ayrýlýk nasýldýr iyi bilirim.
Canýndan can kopar sanki.
Ve bu seni o kadar yýpratýr, parçalar ki.
Nefes almalarýn zorlaþýr.
Kalabalýklar yalnýzlaþýr.
Hele þarkýlar, sessizleþir.
Hiçbir kelime, hiç cümle anlatamaz devrik hislerini.
Sen bilirsin ki bu senin kaldýrabileceðinden çok fazla bir yük.
Bilirsin ezileceksin ama yaþamama gibi bir lüksün yoktur.
Acýlarýna pas diyemezsin.
Gözyaþlarýný durduramazsýn, yaðmurlarýný dindiremez, fýrtýnalarýný susturamazsýn.
Bu acý o kadar siner ki üstüne, hücrelerine kadar iþler hatta.
Bir de gece yarýsýndan sonra aðlama seanslarýn baþlar.
Kimse yokken, kuþlar dahi uyumuþken sen ayaktasýndýr.
Ýþte en zor anlarýn o zaman olacaktýr.
Çünkü seni teselli edecek tek kiþi yine sensindir.
Kabullen dersin.
KABULLEN.
Ýçindeki çýðlýklarý duymamaya çalýþýrsýn.
Geçecek dersin alýþacaðým.
Hatta bir süre inanýrsýn da buna.
Sonra bir þarký, bir film, bir fotoðraf yýkar seni hiç beklemediðin bir anda.
Kendini hiç hissetmediðin kadar yalnýz hissedersin.
Koskoca dünyada tek baþýna ve savunmasýz.
Çünkü bütün kalelerin yýkýlmýþtýr artýk.
Top gülleleri peþ peþe gelir duvarlarýna.
Bütün düþmanlarýn 'o' zayýf tarafýndan saldýrýr sana.
Hele bir de duyunca birinden sana acýdýðýný.
O zaman çýkar içindeki þeytan dýþarý.
Asla yapmam dediklerini yapar, kýrmam dediklerini kýrarsýn.
Artýk hayatýn boyunca bu acý seninle olacaktýr.
O isim her seferinde takýlacak kursaðýna söylerken sesin titreyecek ve gözyaþlarýn býrakacak yer çekimine meydan okumayý.
Her acýnýn, mutluluðun, aþkýn baþka bir anlamý olacak artýk.
Bir süre sonra sende kendine acýmaya baþlayacaksýn hatta bazen isyan edeceksin.
Niye ben? diyeceksin haddin olmadan tanrýya.
Onca kötü insan varken neden ben?
Herkes daha þanslý doðmuþ gibi gelecek.
Sanki herkes doðuþtan mutlu gibi.
Ama sen bütün acýlarý çekmiþ, her çeþit acý için göz yaþý dökmüþ olacaksýn.
O zaman 2 yol vardýr hayatta.
Ya bu acýný bahane yapýp her güzel þeyi geri çevirirsin.
Ya da bu acýný silah yapýp Everest'in tepesindeki baþarýya ulaþýrsýn.
Hayatýndan biri gitti diye yaþamayý býrakýrsan iþte o zaman kaybedersin.
Bu anlattýðým bir aþk acýsý deðil.
Bir sevgiliyi kaybettikten sonra yazmadým.
Unutmayýn hayatta çok daha önemli þeyler var.
Ölüm gibi.
Evet bu yazýnýn konusu bir ölüm.
Babamýn ölümü.
Lütfen bir aileniz varken âþýk olduðunuzu sandýðýnýz biri gitti diye bunlarý kendinize yaþatmayýn.
Ne çabuk unuttunuz ilk aþklarýnýzý, doðumunuzdan beri yanýnýzda olan insanlarý.
Hadi onlara gidip bir sarýlýn.
Belide bu son þansýnýzdýr...

MELTEM Var oðlu Özdemir