Bazen her þey, sevgili günlüðüm✍🏻
Gitgide eksiliyor, yalnýzlýða kulaç atýyoruz.

Özledim seni, seninle birlikte, sende ki beni çok özlüyorum…
Ayna da bedenimi, ruhumu sende görüyorum, bunu yazýlý ve sözlü bil istedim.

Özlemek nedir; bilir misin sevgili günlüðüm?
Bir beni bilir, ben de ki anýlarý tanýr; bir beni özlersin; sessizliðin bunu ilham etti kalbime. Eksik olma dostum, varol en önemlisi ise Allaha emanet olasýn. Kalbi pak olanlara okumak nasip olsun bu satýrlarý ve tüm yazýlarýmý.
Hasetlerden saklasýn Mevlamýz duygularýmý.

Elem tere fiþ, kem gözlere þiþ derdi Aynur abla kulaklarý çýnlasýn. Demans hastasý oldu…Rabbimiz acil þifalar versin inþaallah… Kýzýna da güç kuvvet versin.
Okur dururdu beni Aynur abla, sonra gökyüzüne bak Hülyacýðým derdi… Ne zaman baksam gökyüzüne bulutlar geçerdi… Hoþ, hep geçiyor da; sanki Aynur ablam beni okuyunca bir baþka türlü geçiyorlar gibi gelirdi gözüme, gönlüme…

Zemin mavi, bulutlar beyaz ve narin… Hareketleri rüzgarla nasýl da þekilden, þekile giriyordu…
Ne söylüyordu ki rüzgar bulutun kulaðýna… Kimden selamlar getiriyordu ki parçalanýp diðer tarafta ayrý þekle giriyordu kimi bulutlar…Allahû alem biz nereden bilebiliriz ki rüzgarýn dilini!

Evrenin dilinden uzakta yaþamanýn bedelini ödüyoruz görünen o!

Aðýr bedel ödüyoruz, insanýz iþte þaþýp duruyoruz.
Sil baþtan, sil baþtan, sil baþtan hep sil baþtan; sonra tekrar baþa dönüyoruz. Kellim kellim la yanfa!

Nerelerde miydim sevgili günlüðüm✍🏻?
Aslýnda hep seninle ve yazmadýðým için seninle iken sensizdim.
Bizim kavuþabilmemiz için kalemi elime almam gerekiyor bunun farkýndayým çok haklýsýn.

Çaðýrdýn oysa kaç kere beni biliyorum!

Duymazdan gelmedim sesini, inan elim kalkmadý yazmaya . Biliyor ve emindim ki bir yazmaya baþlasam aðlaya aðlaya þiþecekti gözlerim klavye baþýnda. Her bir yuvarlak damla gözyaþým bir harfe, bir tuþa, bir rakama akacaktý.

Eksi çarpýþacaktý artýyla… Ünlem noktasýný kaybedip “i” harfine koþacaktý… “Ý” ne yapýyorsun; o, benim noktam diyerek, sarkacaktý virgüle ve virgül sendeleyip kalkacaktý ortadan…

Klavye huzurlu, harfler sükunetle yerinde kalsýn istedim, yalnýzlýðým duman duman baþýmda tüterken, yalnýzlýðýma yalnýzlýk ekledi mübarek Ramazan ayý…Anýlarý, çocuklarýmýn seslerini dinletti durdu geçmiþten, bugüne.

Derin yalnýzlýk hissi yaþýyorum… Ramazan’a girmeden önce yapýþtý bu his yakama, kurtulamadým.
Bir türlü kurtulamadým. Þu an uzat elini bana, dokun bak yanaklarým tuzlu ýslak…

Özlemek dedim; ahhh sevgili günlüðüm ahhh
özlemek neydi? Burnunda evlatlarýnýn ten kokusunun tütmesi, aklýna geldikçe kalbin çýrpýnýþý, boðaz’ýn düðüm düðüm olmasý ve ardýndan ellerinin boþ kalýþýný seyretmek ve yalnýz baþýna iftar masasýnda ki anýlarýn seslerini gözlerin dolarak yüreðinde duymaktýr.

Gözlerim çokça doluyor, doldukça yüreðimden özlem irili ufaklý yaþlarla damla damla yanaklarýmdan süzülüyor.
Geçen yýl bugünlerde, küçük kýzýmla masamýzda özene, bezene iftarlar yaparken; bu ramazan tek baþýmayým.

Yemek masamýn iki sandalyesi hariç, dördü boþ kaldý.
Elinden oyuncaðý alýnmýþ küçük bir kýz çocuðundan ne farkým var ki benim þimdi soruyorum sana ?

Hiç yakýþýyor mu bu kadar sulu gözlü olmak, bu kadar aðlamak?

Çok ayýp Hülya diyorum kendime, çok ayýp ama kendim dinlemiyor aðzýmdan çýkan sözleri, yok sayýyor, üstüne üstlük daha çok aðlýyor…

Bende býraktým artýk ne hali varsa yüreðimin Allah iyilikler versin aðlamak istiyorsa varsýn aðlasýn küçük çocuklar gibi… Sonuçta içimizde ki çocuðun varlýðýný hiçe sayamayýz!

Ýftar saati kýzlarýmla görüntülü konuþuyor masamý hazýrlýyorum…
Sonra su boðazýma diziliyor, akýþkanlýðýný yitiriyor sýcak ekmek gibi kalýyor boðazýmýn yukarýlarýnda, hiç sevmiyorum bu halimi duyanda kýzlarý nerede bu kadýncaðýzýn diyecek olsa her birine cevabým Ýstanbul’ da ama çok düþkünüm çocuklarýma diyerek eklerim cevabý ve bi de iþte sen olmasan kendimi çok daha fazla yalnýz hissederim. Ýyi ki sen varsýn sevgili günlüðüm✍🏻
Ýyi ki kalemim var; iyi ki defterlerim, hepsinden önce iyi ki gün yüzüne çýkmak isteyen duygularým var.
Duygularý bahþeden; kaleme inmesine izin veren, deftere dökülüþünü nasip eden Mevla’mýza hamdü senalar olsun…

Öyle koca masaya serpiþtirerek yerleþtirmiyorum porselenleri, çatal ve býçaðý… Kendime yetecek kadar bir alan…. Diðer tarafta ise her daim kalemler ve bir kaç silgi tozu elime ille geliyor.
Anlayacaðýn sevgili günlüðüm arka odada ki çalýþma masasý yerine, oturma odasýnda ki yemek masamda ders
çalýþýyorum. Düzen mi bozuldu özlem mi masaya farklýlýklar getirdi ayýrt edemiyorum…

Duygu dünyasý, düzenimi deðiþtirdi…
Bir kitap, bir defter birkaç kalem masada arkadaþým oldu anlayacaðýn. Cenab-ý Hak oruçlarýmýzý, kalemin yazdýðý duygularý dergahý izzetinde kabul buyursun inþaallah.

Sana çokça borçluyum sevgili günlüðüm✍🏻
Komedi Hamam maceramýzýn son bölümü!
Annemi þimdi anladým ve sað elimin baþýna gelen doktor hatasý yarým kaldý biliyorum, unutmadým. Allah yazýp bitirmeyi nasip etsin ki hiç bir þey yarým kalmasýn, hele ki yazýlar tamamlanmadan katiyen olmaz…

Özlemime ver lütfen düzenli mi düzensiz mi kurdum bu yazýda cümleleri… Sahur vaktinin güzelliði zamana ayak uydurur ve cümleler hoþlukla iner yüreðine, kalbimizde düzen, intizam sevgi ile hoþçakal þimdilik günlüðüm sevgiyle kal.