ey tanrıların bana bahşettiği kadın
ey yüreğimin mecralarını dolduran kadın
koyu yalnızlığımın sultası
korkularımda
titreyen çocukluğumu
memelerinin arasında gizleyen kadın
kalma uzağımda öyle
bırakma sensizliğine tomurcuk yanlarımı
duygularımın su sızmalarından ak yüreğime
çağla
al götür sensizliğimi
karanlık dünyaların ücra köşelerine

biliyor musun
gece yaman sızlatır
gece tüm damarlarımdan çeker kanımı
kururum sensizliğinde
sensizlik
gün batımları sonrası yıldızsız geceler
kan tükürmeler devasız
zambaklı anlarımdır
sessiz
kapkaranlık
susuz

içimde
yüreğimin boğduran yerlerinde
dokunuşlarının yokluğu büyüdü
dervişlerin "Hu!" çekişi gibi
ilahi bir özleme büründü
her yanım kara
her yanım sensizlik sarmaşığı
yalnızlığına tutsak
de haydi gözümün nuru
bırakma ellerimi siyahi boşluklarda
tut
sımsıkı tut
bırakma beni bir daha
artık dayanamaz yüreğim ayın büyümelerine
bulutların üstüme üstüme gelmelerine
gözlerinden öpmelere dayanamam
artık sensizliği içemem rakıyla karışık
fena çarpıyor
haydi
tut ellerimi