Aðabeyim aþaðýda beni bekliyordu. Ýkinci kez ‘’Hadi gel artýk ‘’ diye baðýrdý. ‘’Tamam geliyorum’’diye cevap verdim gene. Odamdaydým. Aynanýn karþýsýna geçmiþ , bir kendime bir de yan duvarda asýlý olan ‘’ Rambo’’ posterine bakýyordum. Hala eksikler vardý. Daha bandanayý kafama geçirmemiþ , yüzümü boyamamýþtým. Plastikten Rambo býçaðýný tekrar kontrol ettim , yerindeydi. Masanýn üzerinde duran pastel boyalarý alýp yüzüme sürdüm. Daha sonra bandanayý aldým. Ayný filmdeki gibi gururla baþýma baðladým ve tekrar postere baktým. Artýk hazýrdým. Merdivenlerden koþar adýmla aþaðý indim ve bahçeye çýktým. Aðabeyim bahçede masanýn yanýndaydý , o ise masanýn üzerine parýldýyordu. !2.yaþ günü hediyem.. Dedem Amerika’dan getirmiþti bu tüfeði. Diðer tüfeklerimden farklýydý ; çünkü uzun menzilliydi. Arkadaþlarýmý daha uzaktan vurabilecektim. Hepsinden daha avantajlý olacaktým. Yenilmem neredeyse imkansýzdý. Tek yapmam gereken bir yere siper alýp, arkadaþlarýmýn birbirlerini vurmak için siperlerinden çýkmasýný beklemek olacaktý. Sonra teker teker hepsini vurup oyunu kazanacaktým. Aralarýnda en iyi bendim. Aðabeyimde dahil olmak üzere hepsinden daha iyi oynuyordum bu oyunu. Tabi bazen kaybediyordum hatta çoðu zaman kaybediyordum ; ama artýk en güçlü silah bendeydi. Masadan tüfeði aldým. Aðabeyim gözümdeki parýltýyý gördü.’’Ýstediðin oldu mu? ‘’ diye sordu. ‘’Evet’’ dedim gülerek ve tüfekle aðabeyime doðru niþan aldým. ‘’Hadi gidelim’’ dedi. ‘’ Evet’’ dedim ‘’Çocuklar bizi bekliyor’’
Arkadaþlarla parkta buluþtuk. Akþama doðru çocuklar salýncaklarý terk etmiþ olurlardý , yaþlýlar da gezilerini bitirmiþ evlerine giderlerdi ve park bize kalýrdý. Küçük bir orman gibiydi bu park , aðaçlar , küçük bir dere , tepeler , kayalar her þey vardý. ‘’Rambo’’ filmlerinde gördüðüm Vietnam gibiydi…
Takým yoktu. Herkes kendi için oynayacaktý. Oyun sonunda vurulmayan yani üstü boyanmayan kazanacaktý. Park’a daðýldýk ve herkes bir yerde siper aldý. Ben bir aðacýn arkasýna gizlenmiþtim, saða sola dikkatlice bakarak hedefleri arýyordum. Kuþlarýn sesinden baþka bir ses duyulmuyordu. Keþke onlarýn sesini de duymasaydým, rakiplerimin nerede olduðunu kestirebilirdim. Gelen giden yoktu sanki herkes kaybolmuþtu. Belki de iyi bir yerde deðildim. Dikkatle etrafa baktýktan sonra hýzlýca yandaki aðacýn gövdesine attým kendimi. Biraz sonra muhtemelen alt yoldan geçen bir kamyonun gürültüsünü duydum. Sanki bir tank geçiyordu yakýnlardan. Acaba düþman mýydý yoksa bizden miydi ? Kamyonun gürültüsüne kendimi kaptýrmýþken yukarýdan bir helikopter geçti. Bir an için dikkatimi daðýtýp helikopteri izledim. Tüfeði göðe doðrultup niþan aldým. Tetiðe basar gibi yaptým ve sanki helikopteri düþürmüþüm gibi seviniyordum ki tam baþýmýn yanýna bir boya çarptý. Az kalsýn vuruluyordum, aðacýn gövdesi boyanmýþtý hemen yüzüme baktým biraz boya da bana bulaþmýþtý ama vurulmamýþtým. O sýrada bana ateþ edeni gördüm , aðabeyimde ve tekrar namlusunu bana doðrultmuþtu. Kendimi hýzla yere attým ve sonra hemen kalkýp hiç düþünmeden koþmaya baþladým. Her an vurulabilirdim etrafýmý kontrol edemiyordum. O sýrada sýrtý bana dönük olan bir arkadaþýmý derenin öbür yakasýnda siper almýþ gördüm. Hemen ilk bulduðum kayalýða saklandým. Önce etrafýmý kontrol ettim. Kimse gözükmüyordu. Sonra tekrar karþýda duran hedefe baktým. Çok uzakta deðildi , yeni tüfeðimle rahatça vurabilirdim , niþan aldým , namlunun ucunda onu gördükten sonra gururla tetiðe bastým. Boya namludan fýrladý ve hýzlýca arkadaþýmýn sýrtýna saplandý. Ýrkildi , caný yandýðý belliydi. Acaba çok mu acýmýþtý. Ne kadar acýdýysa da ne olacaktý ki ne de olsa sonunda ÖLÜM yoktu. Bu SADECE bir OYUNDU. Onun yere düþtüðünü gördüm , kim olduðunu buradan çýkartamýyordum ama sýrtýna saplanan boyanýn acýsýyla yere yýðýlmýþtý. Sanýrým düþündüðümden daha yakýn bir yerden ateþ etmiþtim ve bu yüzden boya çok hýzlý çarpmýþtý. Çocuk hala yerde yatýyordu ve bende endiþelenmeye baþlamýþtým ama biraz sonra kalktý ve ellerini havaya kaldýrarak oyun alanýndan çýktý. Rakiplerimden biri gitmiþti þimdi sýra diðerlerindeydi. Yavaþ yavaþ bulunduðum yerden çýkýp sürünerek bir aðacýn gövdesine dayandým. Kulaðýmý kabartýp sessizliði dinlemeye baþladým. Tam karþýmdaki çalýlýklarýn oradan bir hýþýrtý geldi. Yavaþ yavaþ o tarafa doðru yürütmeye baþladým. Tekrar bir hýþýrtý gelince hemen yanýmda duran aðacýn arkasýna saklandým. Acaba beni görmüþmüydü yoksa bu bir tuzak mýydý ? Derin derin nefes alýyordum. Yavaþça kafamý kaldýrýp çalýlýða bakmaya çalýþtým , rakip orada duruyordu. Bu sefer tüm vücudumla dönüp baktým. Aðabeyim sýrtýný bana dönmüþ yavaþça ilerliyordu ve biraz sonra baþýna geleceklerden habersizdi. Tüfeði kaldýrýp niþan aldým. Namlunun ucunda aðabeyimi görebiliyordum. Küçük bir parmak hareketiyle en büyük rakibimi eleyebilecektim. Ama bu yaptýðým doðru muydu onu arkadan vurmak bir kahramana yakýþýr mýydý ? Rambo böyle yapmazdý ya da G.I. Joe lar onlar da düþmaný arkadan vurmazdý. Gözümü dürbünden çektim. Aðabeyime seslenecek onun beni görmesini saðlayacak ondan sonra onu vuracaktým. Böylece hem kardeþinin zaferini ona göstermiþ hem de onu arkadan vurmamýþ olacaktým. ‘’ Aðabey ‘’ diye seslendim ve aðabeyim arkasýný dönünce hemen niþan aldým ama namlunun ucunda aðabeyim durmuyordu. Baþka biriydi bu , üstünde asker kýyafeti vardý, elinde de gerçek bir tüfek. Kafasýnda kasktaki iþarete bakýlýrsa bizden deðildi. Þaþýrmýþtým , tam namlunu ucunda bir düþman bana bakýyordu, o da þaþýrmýþtý, ölümü kabullendiði halde hala onu vurmayýþýmý anlamamýþtý. Burasý çocuklukta oynadýðýmýz park deðildi , karþýmda aðabeyim yoktu, ne yapacaðýmý bilemiyordum. Bu sýrada düþman silahýna doðru bir hamle yaptý. Gözümü kapadým ve tetiðe bastým. Onlarca kurþun boþalmýþ olmalýydý. Elimdeki silahýn gücünü hissedebiliyordum ve karþýmdakinin ne hale gelmiþ olabileceðini düþündüm. Korkara gözlerimi açtým ve düþmana doðru baktým. Yerde yýðýlmýþtý , kýpýrdamýyordu. Boðazýndan kan fýþkýrýyordu. Bunu ona ben mi yapmýþtým. Bu kadar acýmasýz olabilir miydim?. Bir anda yanýmda bir asker belirdi. Giyiniþine bakýlýrsa bizdendi ‘’ Deli misin sen ! ‘’ diye baðýrdý. Yerde yatan düþmaný göstererek ‘’ Onu haklamasam seni vuracaktý Kendine gel savaþtayýz bu bir oyun deðil ‘’.
Son sözleri kulaðýmda çýnlýyor…SAVAÞTAYIZ , bu bir OYUN deðil…