ï¿½zEdebiyat - A. Ceyda ï¿½z - Ateï¿½ Bï¿½cekleri

Alýþkanlýklardan arta kalan günlerin hesabýna yatýrýlmýþ bir öznem olmalý, kullanýrken baktýðýn, gözlerimin içinden çýkýp, söylerken adýný bin kere deðiþtirdiðim türkümden bu yana yaþanmýþ en deha fýrtýnalardan çýkmýþ sarnýçtan geriye kalan tek iz bu.

Oysa ne çok uðraþmýþtý,gidenin ardýndan üzerine koyduðu þeftali kabuklarýnýn olgunlaþmýþ büyüleyen kokusunun arkasýnda ararken onu. Bir daha gelmeyeceðini anladýðý anlarýn arkasýndan yüklendiði intikam saatlerinin hesabýný almaya gelmiþ olmalýydý.

Olmamasý gereken bir yerde olmanýn, nahif ve gururlu bir sözcükten daha çok anlamlý olduðundan yola çýkarak yaptýðý konuþmalarý en anlamlý hale getirmek için, etrafýnda yýðýlmýþ olan kalabalýklar içinden, ruhundan koparttýðý parçaya taktýðý kanatla aralarýndan sýyrýlýp, özgürlüðünün doruklarýnda buluþtu sevdiðiyle.

Karanlýk olmalýydý, her kim olursa olsun, onca insan içinden çýkan ve sevdiðinin omzuna konan o kuþ korkmadan dimdik ayakta durabilmeliydi. Aranmamasý gereken bir cümlenin arkasýndan, söyleyememiþ olmanýn utancýný yaþamamak için kullandýðý net cümleleri ile ulaþabilmeliydi sevdiðine.

Olabildiðince sade olmasý gerekirdi cümlelerinin. Günlerdir uzakta kalan yolculuklarýn vermiþ olduðu anlamsýz resimlerin akýlda býraktýðý silik tablolarý bir bir hatýrlatmak deðil, derinden yaralamýþ bir izin çýkmayan lekesi gibi kazýnmalýydý sevgisini anlatýrken kullandýðý cümleler sevdiðine.

Onsuz gittiði yerlerde bastýðý ayaklarý nasýl derin izler býrakýrdý, ben buradaydým, sen yokken gelmiþtim, ama hep seni düþünmüþtüm demek istercesine büyük ve derin izler býrakýrdý yalnýzken. Keþke o izleri sevdiðine de býrakabilseydi.

Olmamýþ bir meyvenin acý tadýnda aramaktan sýkýlmýþ olsa gerek sevdiðinin sohbetini, o her daim salkým üzümlerden damlayan bir yýllanmýþ þarap gibi içinde hissetti onu, duyduðu her kelimeden sonra bir nara idi içindeki serserinin atýp da oradan sevdiðinin boynuna dolanarak seni seviyorum nar çiçeðim demek isterdi, isterdi de her yerde ateþ böcekleri vardý, etrafý kýrmýzý ýþýk huzmeleri ile doldurup, gerçeði bir yalan gibi suratlara çarparcasýna atýp, hayaller burada, en yaþanýlasý þeyler burada der gibi dans ediyorlardý.

Özgürlükler ülkesine giden, son kalkan tren, vapur ne varsa geri dönüþsüz biletlerle doldururdu cebini.

Islanmýþ kirpikleri istenmediði diyarlara seller ile akarken, arkasýna bile bakmadan uzaklaþmak istiyordu bedeni, kendini engelleyen bahar dallarýna tutunmuþ, ellerini çizen gül dikenlerinden damlayan kýrmýzý damlalarý sellerine katýk etmiþ, rüzgarýn hýzýna engel olmak isteyen bedenini bir solukta devirip, gül dalýnda buluvermiþti kendisini.

Mis kokan gül kokusu kaplýyordu bedenini, ateþ böcekleri ya etrafý aydýnlatan, artýk kýpkýrmýzý bir gül idi gülü, biraz parmaðýndan damlayan sevgi damlasý, biraz ateþ böceklerinin o kýrmýzý ýþýðý vermiþti gülünün rengini.

Ýçinden akan sevgi selleri ateþ böceklerinin ýsýsýyla buharlaþýp gökyüzünde buluþarak bembeyaz pamuk yýðýnlarý oluþturmuþtu, o pamuk yýðýnlarýna baðladýðý sarmaþýklarla yaptýðý bir salýncaðýn üzerinde sallanýyordu sevdiðiyle, özgür olmak isteyeni en özgür etmek için gökyüzüne taþýnmýþtý...