Adım adım sürüklüyorsun
Öyle derin, öyle derinden ki
Bir hiç kalıyorum karşında.
Ellerim zincirli, kilidi sende
Tutup mahkum ediyorsun beni kendine
Tutup sürüklüyorsun bilinmeze.

Her adım, bir kayboluş daha dolduruyor bardağıma
Gözyaşlarım karışıyor kanıma
Kanım donuyor, kanım yanıyor;
Karmaşıklaşıyorum.

Düğümlüyorsun,
Sürüklerken acıtıyorsun,
Ağlatıyorsun:
Ağlıyorum usulca
Gözlerimden tutup atıyorsun boşluğa...
Yolun sonunda uçurum var
Yüreğimden tutup itiyorsun kayboluşa

Birikmiş anılarım acıyor,
Kanıyor, şahlanıyor hoyratça.
Ne olur dur,
Ne olur kaybol şu kabusla.
Durmazdan sonum olacaksın
Sen benim yokoluşum olacaksın;
Yokoluşuma son nokta!

Ne olur, ne olur dur,
Durmazsan, sonum olacaksın...