Herþey çok iyi baþlamýþtý. Deselerdi ki bir gün ayrýlýðýn yol kavþaðýnda can verecek aþkýmýz, ölsem inanmazdým... Günler insaný yoruyor mu nedir, kentin gürültülü yaþamýnda bunalýyor insan ve bir bakýyorsun ki, kuþ olup elinden uçmuþ... Ýþte o zaman günleri saymaya baþlýyorsun; iki gün, üç gün bir ay, iki ay ve bir yýl geçse de hala kahrolmanýn sarhoþluðunu yaþýyorsun... O yaýndayken bunlarý düþünebilseydin... Sana yalvarýrken anlayabilseydin... Ve ayrýlýk günü peþinden koþabilseydin...

KEÞKE SENÝ ANLAYABÝLSEYDÝM...

Aklýna geldiðim bir gün
Yüzünü güneþe dön
Sýcaklýðýmý yaþayacaksýn
Yanýndayken veremediðim...

Yolun Haydarpaþa’ya düþerse
Gene o kafeye git
Ýki çay söyle
Bardaðým hep dolu kalsýn
Sonra terket orayý
Bir kez daha ayrýlýþýný yaþamak istiyorum...

Acýlarým senden bir parça
Umutsuzluðun üçüncü katýndayým
Belki atlamaktan vazgeçebilirim
Söyle, stresin bir adý da senmisin...

Öyle alýþtým ki yokluðuna
Her aným seninle
Oysa yanýmdayken
Bu denli yüreðimde deðildin...

Þimdi düþünüyorum da
Bende de suç vardý gülüm
Yalvardýðýnda ellerini tutup
Gözlerinin içinde yüzseydim ya...

Aþký birlikte kurmuþtuk
Birlikte kurtaramadýk
Keþke o soðuk kýþ gününde
Kenetlenip donsaydýk...

Þimdi yine yaðmur yaðýyor
Bulutlara artýk gülümseyemiyorum
Neredesin bilmiyorum ama
Hala ellerin ellerimde...

Geçen gün Serpil’e rastladým
Ne o sordu
Ne de ben bahsettim
Ve anladým ki seni kýrmýþým...

Gelsem yanýna anlayabilirmisin
Gül demeti olsam koklarmýsýn
Ya ölsem aðlarmýsýn
Ýþte bunu bilmek isterim...

Seni bir gün görebilsem
Kar olup avuçlarýnda erisem
Hamal olup sýrtýmda taþýsam
Daha ne, ne dememi bekliyorsun...