Yoksun ya,
Sendeyim, seninle kuruyorum saati...
Gecenin bir vakti,
Düþlerimden kopup sana dualar ediyorum...

Bir gün görürmüyüm seni, ellerinin sýcaklýðý gözlerinden saçan ýþýðýn mesajý olur mu yine...
Biz ki, çok sevmiþ, sevilmiþtik. Sevmeyi de sevilmeyi de zincire vurdular...
Þimdi kimbilir neredesin, ne haldesin...

Dün akþam pencereni izledim ýþýk vardý, sen yoktun, anýlarýn yüreðime inmiþ, gözlerim yaðmurla yarýþýyordu... Sen yine yoktun Biþkobe... Tanrýnýn verdiði sevgi sendromu, özgürlüðün yýkýk dökük penceresinden ellerin olarak yansýyordu, sen yoktun, acýlarýn vardý kalbimi sýkýþtýran, iç çekiþin kullaklarýmda çýnlarken, son bir kez daha baktým pencerene, ýþýk vardý, sen yoktun...

Bu sevda alýr götürür beni, bilmediðim ülkelerde adýný sayýklarým. Bir Çin’li kýz çýksa karþýma sen diye sarýlasým gelir... Portekiz’de Yahudi’lere yapýlan iþkenceler gibi yanar yüreðim ve soluðu
Santa Fe’de alýr, Kýzýlderililere anýlarýmý anlatýrým... Bir gün sen olmazsýn yanýmda, Everest kadar yüceltirim duygularýmý, haykýrýþým okyanuslarda gemiler batýrýr, dünyayý yakarým uðruna, belki bir kurþun alýr götürür beni, yangýnlarýnda kül olurum aþkýmýzýn...