Güneşi çekingen bir bahardın sen...
Sonradan anladım...
Hem hasret
Hem korkun vardı bahara...
Bense... Biliyordum
Yeşilin sakladığını...
Ama bilgim kadar yoktu kelimem...
Diyemedim, ağladım!

Haksızlık bu!
Benim hiç bir korkum yoktu,
Ne aşka ne hayata!
Sadece
Sen geldiğinde
Yüreğime takıldı varlığım...
Ve sen,
Ömrümden
Koca bir parça aldın diye
Beni yanlış anladın...
Ben o şımarık
Ve
Yalan bahçede
Onca zaman kaldıysam
Tanrının hatırına kaldım...


Yüreğimden taze çıkmış
Aşkken varlığım
Ve koskoca nisanı
Kıskandırırken sabahım
Masal oldum,
An gibi...
Laf olsun diye söylenen
Yalan gibi...

Sonunda unuttum...
Ne acıdır
İnsanın
Sahi diye inandığı
Bir yalanı unutması...
Ama
Baharlar çekingen değil artık
Hadi hayırlısı...

Esra Güzelipek