içimde dinmek bilmeyen
bir ihtilalle
intihara kesildi makbuzum
hüküm verildi
aşk ağır bir bedelle
bedellenmenin
en acı meyvesiydi
kader çağırıyordu
ne olursa olsun
omuzlarımdan bir ip geçirilmiştide sanki
bir kukla gibi
yürütülüyordum...
konuşturuluyordum...
oynatılıyordum..
uzak kentlerin
birinde devrim oluyordu
ve yüreğimde kanunla gelen sessizlik
bilmem hangi kentin
hangi memleketin
kutusunda oturuyordu bir kadın
ağlamaklı..
içnde hep bir yerler alarmda
hazırda şahitliğine...
şu derunumda bulduğum sızı kimin?
aşk çanları hangi ayrılığa
çalıyor melodilerini
hangi minareden yükselen
yanık bir ezan
sıkıştırıyor içimde
yoğunlaşmış acıyan yerlerimi
ah....
şu kaldırım önlerindeki sahipsiz çocuklar kimin?
bombalar düşüyor
bombalar düşüyor
yüreğimin gögüne
ki hayata değen
tüm aşkların
acısıyla bedellenmişim
bombalar düşüyor diyorum
şu sahipsiz çoçukları çekin oradan...

fermanım verildi
bir idamlık sehpasında
aşka düşmeliyim....