Seni, hiç tanımıyorum,
Yok, hayır tanıyorum,
Siyah gözlerin vardı,
Yumuşak tenin, zarif ellerin,
İnce, uzun parmakların vardı,
Resim yapıyordun tanıdığımda,
Sonra balkona çıkıyordun
Denize bakıyordun ara sıra,
Piyanoya oturup saatlerde çalıyordun,
Siyahla beyaz tuşlarsavaşıyordu kıyasıya
Ve sen komutanı oluyordun onların
Neyi anımsatıyorsa sana En Saga,
Sibelius diyordun !
Yok, hayır... saçmalıyorum,
Seni tanımıyorum.

Evet, seni tanıyorum,
Gözüm bir yerden çıkarıyor seni,
Şimdi anımsadım,
Trenden yeni inmiştin,
Şehrin yabancısıydın henüz,
Bir adres sordun, başını salladı herkes
Bilmiyoruz dediler,
Dünya küçük, ne var bunda bilmeyecek
Dedim ve atıldım elindeki bavula,
Oturup şurda bir çay içelim,
Yorgunsunuz, dedim.
Sen hemen maziden söz ettin,
Akasyalardan, yeşil yaz bahçelerinden,
Bademin gölgesinden, kalabalık sofralardan,
Üç günlük aşklardan...
Sibelius'un Karelia'sından söz ettin son kez
Seni tanıyorum dedim .