Duseyazdik hayata birgun!
Rollerimizi duslere yazdik..
Tomurcuklar cicege falan durmamisti
Sonbaharda degildi iklim
Oyle daglarda kar falan'da yoktu
Tasvir'e malzeme........
Kurumus sari guller gibi savruktu zaman,
Bebek cesetleriydi sahne isiklari
Oysa salon doldurmamis oyunlarimiz vardi..
Tam bir fiyasko finallerimiz,
Ya kupem duserdi,ya pantolonun agi yirtilirdi..
Ve tek seyirci tuvaletci kadindi
Tiyatro'nun ust katinda oturan..
Duseyazdik hayata birgun!
Rollerimizi duslere yazdik..
Acimaya basladi zamanla biryerlerimiz,
Adi , esgali'de yoktu aslinda,
Tam tanimsiz gibi derken
Birden aklimiza dusuverdi;
Sen'Mevsimlik Sarki'daki sol anahtariydin
Benim doluya tutulmus Nisan'larim vardi
Yagmurdan kacarken.....Sanirim..
Birde fon'da bir keman giygidisi....
Yani oyle acirdik,kanardik
Dokunamadigimiz biz'e....
Duseyazdik hayata birgun!
Rollerimizi duslere yazdik..
Ne bir adresim vardi sana verilmis,
Ne de rutin zaman dilimleri disinda
Ulasabilecegim bir sen!
Sesini duymak icin degil,
Oyle varlik bildirisi sadece..
Sonu gelmiyordu yok'larin
Ertelemeler bes dakika arayla kalkiyordu
Peronlar tiklim tiklim...
Iste boyle ogrendik acimayi..
Baska bir turlu...
Ki biz biliriz sanirdik
Cok acilanmayi...
Nerdeeeeeee!?
Bildigimiz huzunmus meger...
Adam sanmisiz kendimizi..
Duseyazdik birgun hayata!
Rollerimizi duslere yazdik..
Tasvir'e malzeme yoktu,
Biz kendimizi yazdik.....
Uyduruk bir tiyatro sahnesinde...
Tek seyircisi tuvaletci kadin....
Anladinizmi?