Bahardı mevsimi gözlerinin. Yapraklarını henüz dökmenin ertesinde ellerin. Mavi takılarını tabiata bağışlamış giderken bile, nerde ne yapacağını bilirdin. Bir rüzgarmışsın gibi başımda, saçlarım dalgalarda, çağlar akar durulmaz tenin. Derken bir gün kandırıp gittin. Özleseydin gelirdin…

Sütliman halimin sütbeyaz sahibesi. Mantığımın paydosunda sobelendim sana. Önüm arkam sağım solum her şeyim senin. Kördüğüm olmuş körebenin bağında, seslenmezsin duyulmaz sesin.

Kalbim kırık, yapıştırsam da inanmam kendime. Yalanların da yanında, uzakların harlana, sessiz sedasız bir yalnızlık var bana. En acı gerçek benim sana. İstersen bunu da anlama!..

Seni de beni de en derini de ellerini de götürdü, bitirmeden getirdi zaman. Benim sövdüğümü sen severdin. Benim sevdiğime sen söverdin. Özleseydin gelirdin… Sessizliğin yamacında, sensizliğin amacında, soğuk karanlıkta bekliyorum, özledim seni.

Özleseydin gelirdin… Duyduğum ağıt, beklediğim yanıt, ruhumun sarkıtlarında tutunmuş üşüyorum. Elimde bir kalem, önümde bit kağıt, hayatıma koyacağım son nokta kanıtım olur mu ki diyorum. Acı hüznümle yaşıt, elbet bir kasıt var yaptıklarında.