Bir rüzgar gibi bakardı gözlerin yalnızlık rüyası dedik adına
Ve neden yıllar sonra anladık hep yalandı yaşanan dünya

Kader elimizden alınca oyuncağımızı anladık bizdik onun oyuncağı
Ve neden umudun bittiği yerde hep hüzündü yıkan yarınları

Aslında biten şeyler vardı ellerimizde adını söyleyemedik
Biten şeylerin kolay hatırlanmadığı bir rüyaydı görmedik

Önce adını değer dediğimiz değersiz şeylerimiz oldu
Sonra kaybettiğimiz o değerler hayatımızı doldurdu

Bir zaman sonra bizim geniş alanlar daralmaya başladı
Sanki fırtına öncesi sessizliğin yaşandığı o andı

Özlediğimiz bir şey ellerini sırtımıza koydu
Ruh dedikleri ödlek hayalet özlemlerinden bile korktu

Alışınca yalnızlığın buruk ellerini hissettik
Yaşlanıp kırış kırış olan ellerimizin üzerinde

.................................................................................

Solgun ölüm rengi hatıraları bırakarak geldim sana
Arkamda duran somon mazimin yalnızlıkları hatırına

Bitti belki de ömür, arzular bitti, hayaller bitti,
Gelen sevgiyi anan yürek hep kendine yandı bitti,

Bir duvar dikildi önümüze anlamsız bakışın anlamı gibi
Anladık ki hayat bitti, ömür bitti, sevda bitti...


22.08.2004/Çanakkale