Az kaldı, neredeyse..
Hep senden sonra düşerdim hüzne,
Bu defa senden önce ıslandı yüreğim.
Hani inanırdım senin hüzünleri temizlediğine
Ne zaman ki inanmak uzak oldu
Hüzünlerime can verdim kendi ellerimle.
Tutsak ederdim bir zaman hepsini,
Susar, susar, hep gece yapardım kendime
Hüzünler tutulmuyor, yakışmıyor.
Duygusal olmak ağırıma giderdi
Artık gitmiyor.
Ne kadar paylaştıkça,
O kadar dağılır oldum.
O kadar çok yağ ki
Daha çok, daha fazla yazayım.
Henüz hüznü yazmayı öğrendim
Konuşmayı daha az..
Sen yağdıkça hür oluyorum
Yağ hadi erken gel bu defa
Şiirime erken gel ..

-=-