Yalnızlığın kıvrımlarındayım,
İrili ufaklı dar geçitlerden geçiyorum,
Kimse beni görmüyor.
Çünkü örtmüşüm benliğimi,
Kimsenin açmaya cesareti yok..
Olmayası hüzünler peşindeyim.
Yaratıyorum, çiziyorum bir bir,
Ne varsa kendimi yok edecek
Giyiyorum üstüme.
Karanlıklar peşindeyim.
O kadar yitirmek kendini.
Pişman değilim yaptıklarımdan;
Kendim örüyorum yalnızlığı,
Sonra giyiyorum.
Hiç çıkarmak istemiyor, fikrim bedenimden
Hep böyle yaşamak gönlümce
Kendi istediğim gibi,
Benim izin verdiğim kadar.
Zaman zaman, dar geliyor
Çıkarıp atasım..
Atılmıyor.
Denedikçe çoğalmayı,
Azalmak, kalmak yalnızlığa.
Dönüyor adımlarım, bitmiyor.
Karışmak istemiyorum
Sensiz bir çoğalışa gönlüm varmıyor.
Biliyorum, aldatmış olacağım o zaman,
İçinde ben de olan, sesleri, yüzleri.
En çok buna kıyamıyorum.
Kendimi düşündüğümden değil
Benim bildiklerimi bilirse başkaları
Ve benim kadar kimsesizlik yaşamak isterse insanlar.
Kıyamıyorum.

Anlaşılmazlık istiyorum
Karışsın istiyorum
Çözülmeyenler birikiyor
yavaş ve sade..
Ruhum kadar deli değil hiç bir gecem.
Sensizlik karıştığından beri nefesime
Sensizlik doğalı beri
Deli değil hiç bir şey
En çok sensizlik alır başımı bir de yalnızlık
Başım döner, cesaretim döner.
Kıvrım kıvrım, yokluğuna var oluyorum.
İçinde ben varım biliyorum.
Tek başına aramayacaktın beni,
Özlem saatleri geçerdi yüreğimden,
Olmadığın..
Olduğunda; mazeretlerinin olduğu saatler,
Hani benim acıdan yeni çıkmış hallerim
Yorgun ve dingin ..
Ne sana, ne bana, yetmediğim
Yetemediğim.
Yetmez.

-=-