Biz ...



Ben ve bizler adına konuşmak istedim belki ... Kimdik biz, nerede ve kimlerde neydik? Önemli olan nerede nasıl olduğumuz muydu, yoksa başkalarında ne olduğumuz muydu? Önem, ne ifade ediyordu ya da etmeliydi?
Hangi mevsimde yaşamak, yaşadığımızın önemini arttırıyordu ve en çok gülümsediğimiz an hangi zamandı. Bizlerin tek derdi, ilk amacı şu inanılmaz sevgi değil miydi? Adı sevgiydi bir şeylerin, bir çiçek, bir rüzgar, bir kuş belki güneş ya da yağmurdu bize göre sevmek, belki de birini sevmek değildi “sevgi”.
Yoksa hala sevgiyi öğrenemeden, kaybettiklerimizi sevgi sanarak aldanıyor muyduk? Belli hüzünler, tarifsiz sancılar alırken yüreğimizi, giden bir şeylerin ardından kaybolmadık mı gecelerce, anlarca? Neden bilmedik, tuttuğumuz yasların isminin sevgi olmadığını ve öğrenemedik.
Ben sevgi sandım, biz de... Tek değilim biliyorum, ben ve daha niceleri, sevgi sanarak oyalanmıştık nice zamanlarda. Öğrendiğimiz neydi peki bu gidenlerden? Belki sevgiyi değil ama gidenlerin, bize acı verenlerin, hüzünleri saatlere bölenlerin sevmek olmadığını öğrendik. Sevmek başka şeydi, sevilmek bambaşka ... Sevmek siyahsa, sevgi belki en şeffaftı, renksiz, karşılıksız, paylaşılan her şeydi.
Ve bizler batı rüzgarları kadar özgür sanıyorduk düşlerimizi, tutsakmış düşlerimiz bile içimizde.

Ve ben artık başkalarının istediği gibi değil, kendi istediğim gibi yaşamalıyım. Başkalarında olmak istemiyorum artık .. Sevmek’le yok olmak değil, Sevgi’yle var olmak istiyorum.

Ve istiyoruz ...

Sevgiyle

-=-