Mutluluğa ramak kala son nokta kondu sevdamıza. Ben bitirdim bu uzunun kısa ilişkisini ama keşkeler ile savaşmayacak değilim. Pişmanlıklar dayanmaz umarım kapıma. Soğuk şubatın 20:43 idi teknolojiye ve sana yenik düştüğüm vakit. Zor değildi artık sona geldiğimizi belirtmek. Elimin titremesi haricinde sana bu haberi verirken; kalbim yerinden sökülecek, bacaklarım tutunamayacak zannettim halıya bir süre. Birkaç saniye ölümü yaşadım hercaice.

Altı saat geçti üstünden seni içimden sökme düşüncesinin. Hala farkına varamıyorum nerede nasıl olduğumun. Odam ciğerlerim gibi nikotin kaplı. Bu stresi atma çabası sonucu tütün kokusu. Ezilmekteyim kararımı uygularken. Fakat bilincindeyim bitmesi gerekliliğinin. Sağ ayağımda bir kramp, uyuşuyorum hücreler halinde. Tekilime kavuştum nihavent.

Ben bu bitişe hazırlıklıydım aslında. Bir çocuğun ağlamaya hazırlıklı olması gibi mesela ya da bir öğrencinin karnesine kırık not getireceğini bilmesi gibi misal. Sonuçta bilinmekteydi karşılıklı bitişin düşüşünde olduğumuz.

Biliyor musun yanaklarım ıslanmıyor bile? Oysa ki ayrılıklar silerdi tüm benliğimi bir anlık. Perilerin dahi ıstırap çektirdiğini düşünürdüm önceleri. Peki ya şimdi niye ağlayamıyorum? Çok bilincinde olmanın kar payı diye de düşünülebilir. Ben senden gitmeden bitmişim velhasıl nazarında. Şu anda korkmuyorum gelebilecek tüm anı bozmalarından. Birazı yamalı, birazı zorbalı.

Pek çok hayallerim vardı sana dair. Çöküş devrine girdiler ne yazık ki. Ben bu şehri sen olduğun için sevmiştim, sen bende olduğun müddet boyunca engeller engel teşkil etmiyordu.

Leyla’n gitti ey sevgili! Huzurlu musun şimdi? Başka kollarda vicdanı hür olacağın mutlak; fakat kanım dolaşmaz ki bir daha damarlarında. Pencereden dışarıya bakıyorum, en son ‘onu düşünürken bakmıştım buradan’ diyorum. Virane kılıklı bir bina görünüyor, beton yığınlarıyla örülmüş, bir sokak lambası sonra turuncu renginde. Şimdi fark ediyorum iyi bir manzara olmadığını. Oysa seni düşünürken baktığımda garip bir gülümsüme vardı yanaklarımda. Seninle güzeldi her manzara. İyi kötü değişmiyordu yanımda olduğunu hissettiğim zamanlarda.

Kalbim acıyla özgürlük arası muallakta. Günahlarımızı paylaştık galiba. Tanrı’nın bize verdiği bir armağanı harcadık egoistçe. Feminist kadınlardan hoşlanmam ama seni andıkça hak vermekteyim onlara.

Kısa ve öz olsun. Mutluluğu kestirmeden olsun. Seninkiydi işte bu fikir akımı. Belki de bir çok erkeğin aklı selimliliği. Külliyen yanmışım ben. Derim soyulmuşçasına çıplak hissediyorum kendimi. Kendimi anlatamayacak kadar çaresiz dilim…