"... Sana gitme demeyeceðim,
Ama gitme Lavinya ..."

Gittiðinde yenileceðim çünkü... Ruhuma haykýracaðým en acý çýðlýklarýmý. Sana -neden olduðunu bilmediðim halde- söyleyemediklerim kemirecek beynimi ve aklýmý. "N'olur gitme!" "Sensiz yapamam!" "Beni böyle býrakma!" ...

Sen gittiðinde beni, bana býrakacaksýn çünkü... Yalnýzca ben olacaðým, yalnýzca bana olacak her þey... O ben ki gidiþinde sana tek bir söz -"kal"- bile söyleyememiþ; boðazýmda düðümlenen kelimeleri yüreðime hapsetmiþ; susmuþum; 'gitme' diyemeyecek kadar âciz kalmýþým... Gözyaþlarým, gözlerimin boyunduruðundan çýkamamýþ... Eðer þimdi gidersen; bu ben, gidiþinin ýzdýrabýyla yanar, kavrulur ve beni bensiz yaþamaya mahkum eder belki de...

Gittiðinde gururum paramparça olacak çünkü... Ona binlerce kez lânet okuyacak ve sancýlý gecelerimde ona isyan edeceðim...

Þimdi tekrar söylüyorum:

"... Sana gitme demeyeceðim,"

Diyemem çünkü... Her þey, her kurmaca, her düþünce buna engel çünkü... Bunu sadece sen gittiðinde anlayabileceðim... Ama yine de, yine de

"... Gitme Lavinya ..."
"... Gitme Lavinya ..."