kim bu içimde dolaşan yabancı
kanlı ayak izleri her yanı kirletmiş
kim bu içimde dolaşan hiçlik
kötülüklerimden damlayan salya
bir çöl burası beden duvarımın içinde
köpekleri çakalları kurtları
hem de öyle bir çöl ki
or..pu çığlığı kadar sessiz
sonra bir orman burası
sarhoşluğum yapraksız dallarda asılı
ve bir ağaç kovuğu
içi sülük kurtçuk dolu…

kaynıyor içimde öfke…
bu ne bir karşı koyuş ne de ret ediş…
çöl suları merhametimi söndürmeye yeter…
ve orman örtemez ayıplarımı…

kimi dinliyor bu içimdeki yabancı
söyleyecek sözüm mü var cadı kulağına
dişsiz sokak köpeği kadar sevimli sözlerim
uyuz bedeni kadar samimi sıcak
ne duymak istiyorsun kendine kendime dair
alemimde yıkılan arşı mı anlatayım
yarığından düşen sıçan leşleri…

hayır tanımıyorum…
ne kendimi ne de yabancıyı…
alemimde dolaşan biri var…
yıkık harabeler içinde…