Bu öykü gerçektir. Bu nedenle þahýs ve yer adlarýnýn deðiþtirilmesi gerekmiþtir. Eðer kiþiler arasýnda kendini tanýyan varsa, sorumluluðun bir bölümünü yüklenmeli ve, sonsuza kadar suskunluðunu korumalýdýr.

Öykü: Ölümsüz bir aþkýn kahramanlarý olan Veda Arasýl ile Hasan cevat Kartal’a adanmýþtýr. Onlar farkýnda deðiller ama, bu aþký dolu, dolu yaþadýlar ve yaþattýlar.



















































TUTKU ÇÝÇEKLERÝNÝN AÇTIÐINI GÖREBÝLÝYORUM.
KARANLIKTA RENGARENK
VÜCUDUNUN EN EGZOTÝK NOKTALARINDA
DANS EDEBÝLÝYORSA DÜÞÜNCELERÝM ÖZGÜRCE
BÝR TEBESSÜMÜNÜ YAKALAYABÝLMEK ÝÇÝN
YÝRMÝ DÖRT SAAT GÖZÜMÜ KIRPMADAN
BAKABÝLÝYORSAM UMUTSUZCA.
HER NEFES ALIP VERÝÞÝNDE
BÝR UZVUNU ELDE EDEBÝLMEK ÝÇÝN
SAVAÞABÝLÝYORSAM
ZAMAN DENÝLEN SOYSUZLA
TENÝN TENÝME DEÐMEDEN
O HAZZI TADABÝLÝYORSAM.
VE BU YETMEDÝ SONSUZA KADAR,
MAHKUMUM DÝYEBÝLÝYORSAM.

AÞKLA DOKUNDUM SANA
BENÝ HÝSSEDEBÝLDÝN MÝ?















































BÝRÝNCÝ BÖLÜM


Ýstanbul, Ýstanbul olalý böyle soðuk, böyle kar görmemiþti. Bütün gazeteler aðýz birliði etmiþcesine son elli yýlýn en þiddetli kýþýný yaþadýðýmýzý yazýyordu. Beyaz bir kabus gibi Ýstanbul’un üzerine çökmüþtü.
Veda yarým saat’tir minibüsün gelmesini bekliyordu. Alt tarafý Yayla’ya gidecekti. Normal þartlarda beþ dakikalýk yol. Bu akþamda eve geç kalmýþtý. Abisinin yine baþýnýn etini yiyeceðini düþündü. Evdeki yaþantýsý hala normale dönmemiþti. Bilirlerdi soðuða hiç gelemediðini. Kendi kendine annem de merak etmeye baþlamýþtýr? dedi. Daha fazla bekleyemezdi yokuþ aþaðý inmeye baþladý eðer bir yerlerde düþüp kalmazsa önünde týrmanacak uzunca bir yokuþ daha vardý. Bir an için evde sýcacýk odasýnda olmayý özlediðini fark etti. Ýçten gelen bir tepkiyle gülümsedi. Kendine hayret etti. Gülümsemeyeli o kadar uzun zaman olmuþtu ki. Yokuþ yukarý çýkarken vücudunun artýk hiç bir þey hissetmedi-ðini düþündü. Yolun karþýsýna geçip sokaðýn giriþine geldiðinde, hala gülümsediðini fark etti. Avucunu yumruk yapýp kolunu kar taneleri’nden görünmeyen göðe doðru hiddetle salladý //beni yenemezsin, iþte geldim, yorgun ama mutluyum //nerden atýldýðý belli olmayan kar topunun hýzla baþýnýn üzerinden geçmesi ile apartmanýn kapýsýndan içeri girmesi bir oldu. Seri adýmlarla merdivene doðru yürüdü.

Gayri ihtiyari durdu etrafýnda ters giden bir þey vardý içinden gelen sese uyarak posta kutusuna doðru yürüyerek kapaðýný açtý. Kutuda duran mektubun üzerinde adýný ve adresini görebiliyordu. Uzandý aldý arka yüzünü çevirince bomboþ olduðunu gördü.
Gönderenin adý ve adresi yoktu. Nereden gönderildiðini anlamak için P.T.T, nin damgasýna baktý ama bir þey anlayamadý zarf ýslanmýþ ve harfler bir birine karýþmýþ, etrafýna yardým arar gibi bakýndý. Tedirgindi. Nasýlda düþünememiþti. Ýç güdüsüne güvenerek mektubu burnuna götürdü ve derin, derin kokladý. Eðer düþündüðü gibi ise azda olsa kokudan geriye bir þeyler kalmýþ olabilirdi. Aman Allah’ým diye inledi.
Bu mektup ondan geliyor. Þimdi ne olacak beni buldu? öylece kaldý. Baþýnýn döndüðünü hissetti duvara yaslandý. Kendini toparlamaya çalýþarak merdivenlere yürüdü. Aðýr, aðýr iki katý çýktý. Anahtarý ile kapýyý açýp içeriye girdi. Mutfaktan annesinin sesi geliyordu. Geç kaldýðý için kendisine söylendiðini düþündü. Annesi seslendi.
... Veda, sen misin, kýzým?
Aklý çok uzaklarda olmasýna raðmen cevap verdi.
... Ben geldim anne, trafik berbat, arabalar çalýþmýyor. Yürüyerek geldim. Ben odama gidiyorum.
Annesi mutfaktan çýkýp yanýna gelince elinde ki mektubu gördü.
... Bu havada bir de mektup mu getirmiþler?
Veda düþünceli, düþünceli cevap verdi:
... Hiç iþte anne. Deniz’i bilirsin. Ara sýra antikalýðý tutar. Elinin altýnda cep telefonu varken üþenmemiþ, bana mektup yazmýþ
... A kýzým, iki gün önce beraber deðil miydiniz?
Veda annesinin yüzüne bakarak cevap verdi:
... Çok yorgunum, anne. Odamda biraz uzanayým ve þu mektubu okuyayým. Bakalým hanýmefendi ne diyor?
Aðabeyim ile babam salonda televizyon seyredi-Yorklardý. Usulen hatýrlarýný sorup hemen odama geçtim. Kapýmý kilitledim. Yüreðim küt, küt atýyordu. Allah’ým ne olur ondan deðildir bu mektup. Ama onun kullandýðý koku. Açmasam yýrtýp atsam daha iyi olmaz mý? Ya ben yanýlýyorsam? Ya baþkasýndan geliyorsa? Belki de çok kötü bir þey olmuþtur? Dur bakayým. Tabi ya yazý onun deðil. Kim yazmýþsa, özenip bezenip yazmýþ. Kokuya gelince... Ben yanýlmýþ olmalýyým.
Mutlaka tesadüftür. Niye bu kadar heyecanlaný-yorum ki Her þey çok geride kaldý. Benim eve dönece-ðimi düþünemez. Düþünse bile o çok onurludur. Beni bulsa bile aramaz. Peki bu mektubu yazan kim? En iyi-si mektubu açayým... cevap kendi içinde?
Dolabýn kapaðýný açýp raftan makasý aldým. Zarfýn kenarýný kestim. Parmaklarýmýn titremesine engel olmaya çalýþarak mektubu zarfýn içinden almaya çalýþýrken kaðýt parmaklarýmýn arasýndan kayýp salýna, salýna halýnýn üstüne düþtü. Eðildim ve elime aldým yapabileceðim tek bir þey vardý: okumaya baþlamak..

Aþkla dokundun sana, beni hissettin mi?
Tenini benden baþka kimse bu kadar yoðun hissedemez. Dudaklarýnýn tadýný kimse benden daha iyi bilemez. Ben hep aþkla dokundum sana bir tanem. Hiçbir zaman hoyrat olmadým.
Sen baþka alemlerde, baþka yüreklerde gezerken, ben hep ayný yürekle, ayný durakta bekledim. Sen içki kadehlerinin arkasýnda gülücükler daðýtýrken ben senin için yýldýzlardan fal bakýyordum, bir tanem.
Sen sere serpe uzanmýþ yatarken, benim için seyredilebilecek en güzel tabloydun.
Mutluluðum hep uykusuz geçen gecelerimin sabahlarýydý allah’ým bana bir çiçek armaðan etmiþti, ama...... ne diyebilirim ki, bir tanem
Diyorsun ki: Gideceðim Bu iliþki sona ersin. Ben özgürüm... Durma git. Aklýn zaten burada deðildi. Hiç benim olmamýþtýn ki. Varlýðýnda yaþadýðým mutluluðu, yokluðunda yaþanmýþ mutluluk olarak yaþayacaðým.
Ama ne olur unutma ki: Seni sevdim, hem de çok sevdim. Hani derler ya: Ölesiye. Aþkla dokundum sana, beni hissettin mi?
Mektup elimde kalakalmýþtý.Sanki avucumun içinde ateþten bir toptu. Beni içine alýp kavurmaya baþladý.
Allah’ým, alnýma nasýl bir yazý yazýlmýþtý ki, peþimi býrakmayan. Düþüncelerim çok gerilere gitti, o mutlu günlerime...
Hasan Cevat bahçede kardan adam yaparken, Ayþenaz da ona yardým ediyordu. Ben de onlarý evin penceresinden seyrediyordum, nasýl da mutluydu. Ýçimde gizli, gizli yanmaya baþlayan hasret denilen ateþ o zaman daha ortaya çýkmamýþtý. Her þey geride kaldý. Yaþanmýþ zamaný geçmiþin sayfalarý arasýna gömdüm. Bir daha açmamak üzere.
Mektubu zarfýn içine koyup dolabýn en dibine yerleþtirdim. Dýþarýdan çocuklarýn neþeli sesleri, ta odaya kadar geliyordu. Mutfaða, annemin yanýna geçtim. Yemekten sonra abimi kandýrabilirsem, bu sefer zevk için kar yaðarken yürüyüþ yapmaya gidebiliriz.
Acaba, mektubu Ayþenaz mý gönderdi? Ya adresi nasýl buldu? Mektubu Ayþenaz gönderdi ise ne yapmak istiyor? Ýþte, daima boþlukta kalacak olan cevapsýz sorular. Daha da önemlisi: Devamý gelecek mi? Allah’ým, ne günah iþledim?
... Yine daldýn gittin, kýzým Bu mektubu okuduktan sonra durgunlaþtýn Çok mu kötüydü?
... Boþ ver anne Artýk masayý hazýrlayalým. Belki yemekten sonra kar topu oynarýz