Bildik ama bilmek yetmedi. Bir artı bir eşittir iki olamadık. Ne sen toplayabildin, ne ben. Ne sen eksiltebildin ne de ben. Eksiye düştük, artıya çıkamadık, sıfırda bile buluşamadık.

Ne sen toplayabildin ikimizi, ne ben. Bir de iki artı bir vardı aklımızda. En basit toplama işlemini yapamayan biz bir basamak üste mi geçecektik utanmadan. Sence, yapabilecek miydik? Yo, önce bir artı biri toplamalı. Hatta, önce bir olabilmeli. Ben eksiye düşünce sen nasıl benle toplanıp iki olabileceğini düşündün?

En iyisi sen kendi birin olarak kal, ben de kendi birim olarak yaşayayım. Öyle daha iyi. Ne eksiye düşüyorsun ne sıfırlanıyorsun ne de artınca küçükler az görünüyor gözüne.

Evet, en iyisi bu. Sen git bir olarak devam et hayatına, bırak bari bir olabileyim ben de. Sıkıldım artık eksilerde gezmekten. Üşümeyi bırak, donarak öleceğim bu gidişle.

Biliyor musun, şu an titriyorum. Üşümeler donmaya dönüşüyor. Ellerimi hissetmiyorum ve ayaklarımı. Ellerimden ayaklarımdan geç, damarlarımdan akan kan buz gibi. Kanımı bırak, kanımı pompalayan ücram çatladı çatlayacak soğuktan.

Artık dayanamıyor soğuk kan pompalamaya. Soğuk bir bedende ne kadar hayatta kalabilir sıcak kalmaya muhtaç bir kalp. Soğuktan donan bir yürek ne kadar kan pompalayabilecek? Pompaladığı kan buz gibi, yürek ha çatladı, ha çatlayacak.

Biri bırak, beni bari sıfırda bırak. Belki yeniden öğrenirim adım atmayı, yürümeyi. Bir gün elbet ben de koşmayı başarırım. Ama senle değil. Senle eksiler artıları götürüyor. Olmuyor bu matematik işlemi, olmuyor...

Beni bende bırak. Bırak ve kendi birini alıp bul sıcak bir kalp. (Bırak ve kendi birini alıp sıcak bir kalp bul.)