Bir kuşun kanadına takılmış hayallerimle mi başlamalı söze.. Kaybettiğim… yoksa diğer kanadına tutunamamanın pişmanlığıyla mı… Koşmak yetersizdi, ama koşmayıp pencerenin camından izlemek uzaklara gidişini, hiç bir şey yapmadan, sadece bakmak yaşlı gözlerle camdan; işte asıl bu acıttı içimi…
Kanadından dökülen bir tek tüyün umuduna razıydım oysa. O an bilemedim;şaşkınlık mı aptallık mı nedeni,bilemiyorum.. Düşecek bir tüyün umuduyla bekledim. Yavaş kanat çırpışlarıyla, hızlıca uzaklaşışını izledim, hıçkırarak…
Kaybettiği hayallerim canımı yaktı benim, ya da hayallerimin peşine takılmayışım. Tek bildiğim, güzel, beyaz bir kuşun kanadına takılmış hayallerim…
Şimdi boş gözlerim, aklımda hala beyaz bir kuş ve hayallerim. Yaşlar yok süzülen.. umut mu?... Kaybettim…
Kuşun kanadından düşecek bir tek tüyün umuduna razıydım; ama tüy öyle hafiftir ki, insana zor gelmeyecek kadar kolay tutulur elde, ama yakalanmayacak kadar da çabuk yükselir gökyüzünde…

PELİN GİDER