Hayat fýrtýnada patlamýþ bir okyanus gibidir. Bu okyanusta yaþam mücadelesi veren insanlar can havliyle karaya doðru yüzerler.
Bu insanlardan güçlü olanlar kolayca karaya ulaþabilirler. Güçsüzler ise fýrtýnada boðulmamak için can simitlerine doðru yüzmeye çabalar dururlar.
Bu hýrçýn dalgalar içinde can simidi görevini üstlenen vefakar, çilekeþ insanlar kurtulmak için çaba göstermezler. Onlar yalnýzca güçsüzlere el uzatmak için oradadýrlar, karaya çýkmak için ne hevesleri vardýr, ne de ihtiraslarý.
Güçlülerin yapmasý gereken, karaya doðru yüzerken yarattýklarý dalgalarýn, güçsüzlere zarara vermemesi için dikkatle kulaç atmaktýr.Galiba doðalarý gereði onlardan her zaman bu incelik ve insafý beklemek fazla iyi niyetliliktir. Çünkü doða acýmasýzdýr.
Bu nedenle güçsüzlerin de karaya ulaþabilmek için kendi formüllerini yaratmalarý gereklidir. Kendi formülünü bulamayanlar bu okyanusta yiter giderler.
Karaya çoktan ulaþmýþ olanlardan kimileri sadece seyretmekle yetinir. Kimileri ise taktik vermekle. Kimileri acýmak için çýrpýnýr dururken, kimileri de karaya ulaþmak için çýrpýnanlara kadere boyun eðme telkininde bulunur dururlar.
Güçlüler insaflý olup, doðru kulaç atýn.
Tuzu kurular, seyretmeyin, taktik ve telkini býrakýp, silkinin ve el uzatýn. Ne zayýflýk ne yoksunluk kader deðildir.
Güçsüzlere gelince kendinize güvenin, mücadeleden kaçmayýn, kurtuluþunuz yalnýzca kendi kulaçlarýnýzýn gücündedir.

Samile Ýlter.ÝzmiR. 25.12.2006

(yazýlarým ve þiirlerim adýma noterce tasdiklettirilmiþ olup tüm haklarý þahsýma aittir, isimim belirtilmeden alýntý yapýlamaz)