Ne söyledimse derdimi anlatamadım
Muradımın bir salkımını sunamadım
Yandım yakardım ama hiç anlatamadım
Sevgimi sunamadım, aşka kanamadım

Kuşku elbette güzeldir, iman bunun içindir
Yüreğinin serinliğinde seyrederken nerdeydin
Niye açtın yüreğini, dinmeyen derdinle kederdin
Sineme tohumlar serptin, bir anda aşkı yeşerttin

Kesim kesiyorsun öyle mi, bir gün göndereceğim diye
Yorulma sen ey güzel dilber, biz durmasını bilenlerdeniz
Dil senin, yürek senin, şiirlerin senin, her bir zevk senin
Neylerim ben senin gibi üst perdeleri, hala güvenmeyenleri

Bilmeliydin bizde de bir yürek var, ondan öte bir onur var
Katlanmadım şimdiye kadar, ne cana ve hatta bir canana
Kalbine elbette giremem, ama bilmeliydin bizde de iman var
Seni bekleyen yar, akıbetin seni kovalar, serbestsin ey yar

Neylersen eyle, ister bir kelam istersen de mahrum eyle
Verme bir selam, yüreğinde kalsın her sakladığın melale
Sen müsterih ol ben zaten kendimle uğraşan bir virane
Sen sazende, şairane, okyanus hayalinde artık kendinlesin

Güveni hak etmediğim müddetçe asla nefsimi tanımam
İradem asıldır, adamlığımın öznesidir bir sele kapılmam
Aşk mı, sevda mı, hülya mı güven olmasa asla bakmam
Bir kapı aralamam, gereksiz hayallerin etkiyle yaşamam

Sen hazzı hiç anlamadın, mana da yaşamaya kanmadın
Hep korktun, korkuttun, sanki hayali unuttun sarmadın
Kaygıların galebe çaldı, sevginin önüne geçti aldırmadın
Sen kendinle kaldın, gizemlerinle zenginsin hiç salmadın