Son dem bir aşkın kıyılarında sahilin
Sükûnetin hicran gözyaşları akıyordu

Ne çareydi, her savrulan hülya sığınakları
Avuntuların en acımasız vurgun dalgasıydı

Gülmeye hasret bir tebessüm eşiğindeyken
Elime verilen, zamansız bir sürecin notlarıydı

Gönlümün gamlı hazanında kalmayan aşkı
Neyleyim artık ben sazı, şiir yazan ressamı

Haklıymış meğerse müptelayı aşkın sarhoşları
Kördüğüm olan aşkları, çaresizliğin bakışları

Kalmadı ağrımayan yel değirmen bir bedenim
Sızıdan kalkmayan başım, o gün ellerde naşım

Aşksız bir nakkaşım, sevdayadır her nazarım
Sevemeyenedir kahrım, ben zaten bahtsızım