Nice canlar göçüp gittiler ne götürdüler
Gelirken ne bilirdiler, kimden öğrendiler
Filizler, şefkati bilirler sevgiye yöneldiler
Bir tebessümle teşekkürü hep öncelediler

Neyi öğrendiler, ne verilmişse onu bildiler
Sabi idiler, emanet telakkisinde beşerdiler
Her geçen gün yeşerdiler, sanki neşeydiler
Asla vazgeçilemez, cazibenin merkeziydiler

Onlar sadece inandılar, nihayetinde candılar
İnanmak zorundaydılar, çaresizdi bu insanlar
Fıtratın inkişafı elzem olsa nasıl yaşayacaklar
Kararsızdılar, irfana uzaktılar, onları kuşattılar

Masumdular, anlamak adına elbet bakınırdılar
Merakın kıvamındaki can, kanı dikine akandılar
Heyecana merak saldılar, arandılar ve sarıldılar
Kalakaldılar, cahilliği anladılar, bilgi için arandılar

Kandırıldılar, atisiyle oynandı, mazisini karaladılar
İnsanken hayvanlaştırdılar, ezel için ulus çıkardılar
Darvin’e sarıldılar, hilkati unuttular, şirke bulaştılar
İnsanları yavaş yavaş uyuşturarak mukallitleştirdiler

Mukaddesatı dışladılar, pagan kültürü şırınga ettiler
Sekilerliği sosyallik adına pazarladılar ayıbı kaldırdılar
Kızlarımızı salkım saçak açtılar, sırtlan gibi parçaladılar
Hakkı aşağıladılar, halkı sürü yerine koyarak dışladılar

Tefrikayı marifet gibi sundular, ayrışmayı hızlandırdılar
Bir hizipçilik çıkardılar, işlerine nasıl geliyorsa salındılar
Avazının çıktığı kadar bağırdılar, akıbetlerine aldırmadılar
İnanan insanları aldattılar, Kur’anın hakikatine kapattılar