işte gidiyorsun... son sarılışı bedenime haram ederek, son bakışını yüzüme vurmadan..

ve sen gidiyorsun, arkanda koca bir yığın anıyı yüreğime yıkarak, sırtıma hançerini saplayarak..

ve sen gidiyorsun değil mi? gidiyorsun... hiç acımıyorsun. ben agora jiyan'ın helin'inde dediği gibi sensizlik dünde kaldı bugünümde yarınımdasın'ı yaşıyorum.... sen mazimi yıkıp yarınımda yaşayacaksın. adın gurbette yankılansa da canda var olacaksın.

gecenin kör karanlığında muzur'un serin sularını içmek gibisin. ağlamaklısın, güneşe özenen ay, aya özenen yıldız gibisin. sen hep bi basamak üsttekini sevensin. durulmadan yaşayansın. çılgınsın, munzur bir veledin duvara yazı yazması gibi hayallerin.

ve sen şimdi gidiyorsun. benim şimdimi hiç düşünmeden, bencilce, hoyratça gitmektesin. sana söylenecek çok şey yok aslını istersen. gidişinin çünküsü de yok. tüm bahaneleri tükettin öncesinde. bitkin bir yaşam bıraktın geride. yerden bahanelerini topluyordum gönlümü avutma adına. ve sen sadece hainliğinii sundun bana. masumiyetin başka kollarda barınırken hiç düşünmemiştim gecelerin sensiz sabahlara gebe kalacağını.

istediğin yere istediğin kadar git. görmeden de sever seni bu yürek. duyulmadan gözlerinden akıtır yaşları.

istediğn yere istediğin kadar git. tek farkın bu zaten. tek farkın bencilliğin. yanına hayalleri katık edip gidiyorsun. git yar denilen insan..

lanet olsun şu şehir kaldırımlarına, görkemli ışıklara
lanet olsun kalbimi fişekleyen umut yığınına
onur diye yüreğime bastığım minyatür oyuncağa

sen git artık. zaman alehine çalışmakta. ne garip artık senin alehine ne varsa benim lehime olmakta.