Hýzla kopan takvim yapraklarýnda geçip giden günlerin, ne kadarý bana aitti bilmiyordum… Bildiðim tek þey vardý, senden kopmaya baþlamýþtým… Geriye dönüp bakýyorum da, ne güzel günlerimiz olmuþ seninle… Çocukluðumun ardýndan sana varmýþým… En güzel yýllarýmý vermiþim sana… Nice gün doðumlarý, gün batýmlarý geçerken ömrümden; sensiz yarýnlarý hesaba katmamýþým… Deliþmen sabahlarda taze bir gül yapraðýndaki çið damlalarý gibi düþtün kirpiklerimden… Kim bilir kaç baharý birlikte karþýlamýþýz farkýnda olmamýþým…

Yazýk… Buraya kadarmýþ her þey… Nefes kesen koþuþturmalar içinde geçtin gittin benden… Gidemediðimiz uzak yollar, yüzemediðimiz denizler, düþleyip gerçekleþtiremediðimiz hayallerimizin sonu hazandý… Velhasýl doyamadýk birbirimize, doyasýya söyleþemedik… Deli bir rüzgarýn ezgisinde, ayrýlýkla yüzleþtik…

Nasýl yanýp söndü yüreðim deli sevdalarýmda, nasýl tutamadým avuçlarýmda seni, nasýl sýðdýramadým seni bol vakitlerime, nasýl… Hep dar zamanlarda yaþadým anlayamadým deðerini… Pembe ve beyaz renklerle bezenmiþ düþlerim vardý oysa…

Kýramadan gönlümün zincirlerini bu ne coþkusu, ne kavgasý, ne sevdasýydý…

Ey doyumsuz deli gençliðim,

     Üzgünüm… Ömrümün hüzünlü ölüm döþeðindesin þimdi… Gün be gün ölümünü izlemekteyim… Ellerimde tutmak istedikçe çekilmektesin bedenimden… Derme çatma gençlik düþlerim avuçlarýmda kalan… Gömemem ben seni… Dur gitme… Ne olur… Yüreðimde kal…

Solgun bir ömür duruyor þimdi önümde… Çocukluðumu çoktan gömdüm, ne kayýplar veriyor ömrüm… Varsýn ölüm gelsin be gülüm… Gençlik göz yaþlarýmý býrakmak nasipmiþ musalla taþýna…

Komadayým… Biliyorum… Feryadým, hýçkýrýklarým boþa…

Bir an dönsem þimdi… Dönebilir miyim… Sebepsiz fýrtýnalara kapýlmak yürek dolusu sevebilmek için… Seni yeniden yaþamak için…

Dolmadan vadesi ömrümün, bana sevmeleri öðret en baþtan… Daha vakit varken umutlarla barýþtýr beni, mutluluklarla tanýþtýr yeniden… Sevda denilen cepheye sür beni elimde umutlarýmýn silahýyla savaþayým hayata… Gücüm bitene, ömrüm tükenene kadar terk etme beni, kabýna sýðmayan gençliðim; bedenimden gitsen de, hep yüreðimde kal…

Ayþegül TEZCAN
11/07/2007