Bir çöküntünün hız kazandığı bu sinemde
Sonbaharın kuşatan sisi sarmıştı sessizce
Her ne kadar bir uğraş içine itildiysem de
Çaresiz kalmıştım kendi sessiz penceremde

Bir hicran adıydı yaşadığım makûs melalimde
Aşkın sönen küllerinde kalmaz korun renginde
Sevdanın tüm hecelerinde bir serencam içinde
Sinelerden süzülen nağmelerin mızrap izlerinde

Ne kaldı senden geriye her geçen gün eriyince
Umutlarım sensizliğin anlamsız her hecelerinde
Gözlerim ki fer kalmaz uykuya hasret gecelerde
Seni hatırlarım sensiz kalırım bir nefeslik can ile

Nasıl bir tutku ki bir akıl erse dertlerimde dinse
Senin aşkın ile her bir yanım delinerek te çürüse
Her bircan halime gülse eğlense dalgasını geçse
Sensizlik acısına gark etmese ruhum hissetmese

Ya Rab biliyorum ki beni benden daha iyi bilirsin
Sen ki nelere kadirsin aşkların tek adres gamısın
Sen mutlak olan bir hakikatin iman şahı cenahısın
Sen kalplerin tek sahibi hilkatin banisi yaratansın