Kör saatlerin ışığa hasreti.
Hayata doğacak gün çırılçıplak.
Gece sabahı özlüyor yalınayak.
Vahdet bitiriyor kesreti.

Çölü kum yığınları yutuyor.
Mecnun Leyla’dan geçmiş.
Ayrılık şerbetin içmiş.
Vuslatta Mevla diyor.

İblis ipini kırmış azgınca.
Ebrehe’yle elleşmiş.
Ebu Cehil’le dilleşmiş.
Çengel atıyor asırlara.

Işığı yutuyor karanlık.
Ay güneşi arıyor.
Gökyüzü yıldızları saklıyor.
Demleniyor yüreklerde pişmanlık.

Dilde tövbe kırıntıları.
Yem olurken güvercinlere.
Rahmet yağıyor ellere.
Müjde sunuyor kuş kanatları.

Günahlara çizgi çekiyor,
Hasretin çırpınışları.
Eritiyor ümit demirden dağları.
Işık kör saatleri boğuyor.
Ankara,21.10.2007saat:02.15
İbrahim Kilik