Gözlerimin hüzünlü dalgınlığında boğuldu umutlarım… Titreyen dudaklarımda bir ayrılık şarkısı olmuş adın… Uykusuz gecelere diktim gözlerimi yine… Anladım seven hiç sevilmiyor… Yüreğimde yangınlarımla, senden yadigar karanlıklarıma sarıldım sevgili… Bu ne bitmez azaptır anlayamadım… Kalbimi nereye gömsem nereye söyle… Şimdi hangi deniz serinletir beni, hangi mehtap avutur, hangi hayat bakışlı yar için sererim gökyüzüne yıldızları söyle… Susma… Gitme yüzüme kapılarını kapatıp… Sonra da seviyorum deme ıslak kirpiklerinle bana…

     Özlemlerini koynuna bıraktım işte, bende kalan neyin varsa al… Gül kokulu yağmurların mutluluklarında yaşa sen uzak sevdalarınla… Parçalanan yüreğimi avuçlarına alma sakın yaralamasın minik ellerini kırıklarım… Bırak o yürek kırıklarım yok olana dek batsın bağrıma… Batsın ki akıllansın deli yürek, kapatsın kendini zamansız sevdalara…

     Yaprak yaprak sar yüreğini gül renkli dudaklara… Ben olmayacağım artık ama üzülme, yüreğindeki boşluğuma demet demet goncalar bıraktım… Bensiz geçecek her doğum günün için yetecek kadar deste deste gül bıraktım koynuna… Bıraktım ki adımın yarısı sende kalsın… Gül’üşüm sende kalsın sevgili… Ben de yarım yaşarım bu hayatı, kumlara içi boş kalpler çizerim düş sahillerinde… Kağıttan gemiler yapar umut’um, sensiz hayallerime açılırım, denizleri yarar yalnızlığım, yüreğimi yaralar her kürekte… Dönerim olduğum yerde… Ben, bir yere gidemem ki sevgili… Yıldız yıldız boynum bükülür gecelere, denizlere yansır satırlarım… Sulara yazarım sevdamı, dalgalara kapılırım gözyaşlarımda… Ben bir yere gidemem ki…

     Bundan gayrı dertlerime derman istemem sevgili, bağrıma kan otursun bırak… Yüreğim kanarken kurban olduğum sevdan için bırakırım canımı yollarına… Yaşamak denirse yaşayacağım bundan sonra… Yorgun dizlerim taşıyacak bedenimi, her zerrem seninle doluyken nefes almaya çalışmak boğulurcasına… Bu azap, şerbet gibi gelir bana sevgili, sen iste yeter ki… Varlığının cennetini esirge benden, kahroluşlarımla yokluğunun cehennemini yaşama onurunu bahşet bana… Mutluluklar sır olurken, hüznün vursun gözlerime… Kalbimi sığdıramazken içime, hain kıvılcımlarınla yak hayallerimizi bir bir… Kayıtsız kal, görmezden gel beni hadi… Acıma sende… Vur… Vur… Korkma sevgili ben çoktan öldüm vur hadi… Ama ne olur arada bir adımı ansın dilin, seslen bana uzaklardan…
“Topraklara sarsan da gül kurusu yüreğimi;
Özlediğim tatlı sesin gelsin bana,
Sen gelmesen de olur sevgili…”

24/08/2007

Ayşegül TEZCAN